Ostiralean egindako akordioari esker, 2009tik eta hamarkada batez pairatu zuten antzeko egoerara bueltatuko dira Arcelorreko langileak.
Tamalez ez zen ezustekorik egon, eta ostiralean betikoek betikoa egin zuten. Harritzekoa ez bada ere, haserrea sortzen du urteetan langileen baldintzak eguneratzeko akordio batera ailegatu ez diren horiek, aste pare batean hauek okertzeko akordio batera ailegatu izana. Honek, beste behin ere, LABek urteetan aldarrikatu duena indartu baino ez du egiten, Euskal Herrian gure lan baldintzak adosteko beharra dagoela, patronalari jokoa egiten dioten gehiengo sindikaletatik urrun. Bitartean, enpresa eta sindikatu hauen arteko konplizitate honek, menpekotasuna sortzen duenak, lan zentro bakoitzeko negoziaketak bahituta ditu.
Modu berean, garrantzitsua iruditzen zaigu irakurketa edo balorazio faltsuetara ez eramaten uztea. Hau ez da akordio on bat, lehendabiziko momentutik ezin zen akordio on bat izan, adostu dutena baino akordio askoz hobea izango bazen ere. Eta hala da, alde sozialak osotasunean konpartitzen duen moduan, beharrezkoa ez den Aldi Baterako Enplegu Erregulazio Espediente (ABEEE) bat delako, funtzio bakar bat betetzen duena, langileen kontura, dagoeneko izugarrizko onurak dituen multinazional batek are onura gehiago izatea. Eta guzti hau are larriagoa da, aurreikus daitekeelako, 2009ean bezala, ABEEEa adostu duten horiek, urtez urte luzatuko dutela. Galdera bakarra hurrengoa da; noiz arte?
Hasieran esan dugun moduan, betikoek betikoa egin dute, eta argi utzi nahi dugu LABek ere betikoa egiten jarraituko duela; beharrezkoa den edozein bide jorratu bai ABEEE hau edota langileen aurka joanen den edozein neurri atzera botatzeko.