Rementeriak adierazi zuen: "Bizkaiko adineko pertsonak dira krisi honetako ahulenak, eta gure lehentasuna erabatekoa da". Honen aurrean esan beharra dugu adineko pertsonak lehentasunezkoak izan direla, baina ez Aldundiarentzat edo Eusko Jaurlaritzarentzat, hala izan dira buru-belarri ari diren langileentzat, zaintzarako bitartekorik gabe aritu direnak. Baita narriadura hori guztia informaziorik izan gabe kezkaz bizi izan duten haien senitartekoentzat ere. Baina ez Eusko Jaurlaritzarentzat, ezta Aldundiarentzat ere ez, gaur egun, oraindik konpondu gabe jarraitzen dute, besteak beste, NBE falta, langile falta, egoitzetan gertatzen ari denaren kontrolik eza eta, jakina, nahita eragindako informazio-falta.
"Egun garrantzitsuen aurrean gaude egoitzetan, eta gure esku dagoen guztia egiten dugu horiek ahalik eta ondoen pasatzeko. Eusko Jaurlaritzarekin batera, langileak eta erabiltzaileak babesteko ekipamenduak indartu ditugu, 248.000 maskararekin", jarraitu zuen Rementeriak. Ez jauna, egun garrantzitsuenak igaro ziren, egoera eten behar izan zen egunak izan ziren, martxoaren 16a baino askoz lehenago, eta gutxienez egun horretatik aurrera.
Egun eta aste horietan, segurtasun- eta osasun-batzordeetan lan egin da (informazioa, prestakuntza, segurtasun-protokoloak, langile bereziki sentikorrentzako neurriak, langileak, ez kutsatzeko babesa…) eta, hala eta guztiz ere, ezer lortu gabe jarraitzen genuen, ez maskarak, ez gainerako NBEak, ez informazioa. Apirilaren 7an, ia hilabete geroago, iragarri duzu 248.000 maskara daudela. Ikusi arte ez dugu sinetsiko.
"Zaintzaileen plantilla indartzeko lan-poltsa bat ireki dugu, eta bertan 1.201 pertsonak eman dute izena 3 egunetan bakarrik" gaineratu zuen Bizkaiko Diputatu Nagusiak eta esan beharra dugu lan-poltsa hori duela hiru egun jarri zela martxan, eta horrek agerian uzten du Bizkaiko Foru Aldundia egoerari zelako irtenbidea ematen ari zaion. Urteak daramatzagu araututako lan-poltsak eskatzen, egoitza-zentroetako zerbitzua hobetzeko, baina lan-poltsa hori bat dator prebentzio-neurririk ez izateagatik bajaegoeran dauden langileen baja-kopuruarekin.
1.201 pertsonak izena ematearen meritua ez da Rementeriarena, langile klasearen erantzukizun sozialarena baizik, eta, zoritxarrez, baita irabaziak bilatzen dituen eta horiek egiteari uzten diozunean bakarrik baztertzen zaituen sistema baten emaitza den lana lortzeko beharrarena.
Rementeriaren adierazpenekin jarraituz, adierazi zuen “bi egoitza ireki ditugu positiboak kontzentratzeko eta kutsatzeak gutxitzeko. Hotelak jarri ditugu profesionalen eskura, adinekoen ahalik eta ongizate handiena bermatzeko neurriak aktibatu ditugu, gailu elektronikoak jarri ditugu haien familiekin harremanetan egon daitezen".
Ez, ez dira bi egoitza ireki positiboak kontzentratzeko; aitzitik, lehendik egoiliarrak zeuden bi egoitza erabili dira ospitalak bihurtzeko COVID-19k kutsatutako gaixoak beren baliabideekin arta ditzaten, hau da, ardiak otsoarengana eraman dituzte. Bitxia da neurri hori hartzea ospitale pribatuetan esku hartzerik egin ez dutela badakigunean; hau da, COVID-19ko pazienteak zaintzeko baldintza material eta giza baldintza egokiak betetzen dituzten tokiak egon badaude, baina nahiago izan da egoitzetan esku hartzea horrek dakarren arriskuarekin.
"Zentroetan ikuskaritza indartu dugu, egoitzak desinfektatzen jarraitzen dugu suhiltzaileekin eta Basalaneko langileekin; Osakidetzaren osasun-laguntza iraunkorra ere badugu" ere aipatu zuen Rementeriak.
Guri asko interesatzen zaigu delako ikuskaritzak bildu dituen datuok jakitea, ez baitu inola ere langile baten ekarpenik izan, eta, batez ere, datu horiek giltzapean ondo baino hobeto gordeta baitaude, sekreturik handiena bezala. Bestalde, hilabete eta erdi baino gehiago daramagun moduan, ez dugu suhiltzaileen noizbehinkako bisita behar, garbiketa finkoko eta egonkorreko langile gehiago kontratatzea baizik. Hau da benetako prebentzio-neurria.
Azkenik, Rementeriak adierazi du "Bizkaiko egoitzetako patronalekin lanean ari gara". Eta hemen bai ematen diogula arrazoia. Ziur gaude patronalarekin eta patronalarentzat lanean ari zaretela, baina egoiliarrentzat, senideentzat, langileentzat eta gizartearentzat ez. Izan ere, Bizkaiko egoitzek eskaintzen dituzten kutsatze eta heriotzen argazkiak oso argi hitz egiten baitu.
LABek urte asko daramatza hori eskatzen, zaintzaren zerbitzu publiko, unibertsal eta doakoa behar dugu, egoitza pribatuak eta itunduak izateak dakarren negozioari amaiera emango diona. Arduratsu eta bere herriaren zerbitzura jardungo duten zerbitzuaren titularrak behar ditugu.
Zaintza eta osasuna dira lehenengoak.