Gerokultoreek bi hilabete baino gehiago daramate egunero 15 minutuko lanuzteak egiten, GSR enpresaren immobilismoa ikusita.
Alde batetik, gerokultoreak paziente diabetikoei intsulina emateaz arduratzea nahi dute, eta horrek, langile horien funtzioetatik erabat kanpo egoteaz gain, egoiliarren osasuna arriskuan jartzen du, ez gerokultoreek ez erizaintzako laguntzaileek ez baitute horretarako prestakuntzarik.
Bestalde, nahiz eta GSRk errespetua darabilen ahotan behin eta berriro, Santa Mariñen tratu txartzat jo daitezkeen egoerak gertatzen dira egunero; izan ere, oraindik ere, gutxi gorabehera 7 minutu ditugu egoiliar bakoitza oheratzeko.
Azkenik, grebarako duten eskubidea aldarrikatu nahi dute; eskubide hori behin baino gehiagotan urratu da mehatxuen, derrigortzeen eta askotariko oztopoen bidez. Hori gutxi balitz, GSRk grebetan parte hartu duten grebalari batzuei kontratua ez die luzatu edo alde batera uztea erabaki du, eta ohartarazpen eta salaketa espediente ez oso gardenak ezta sinesgarriak ireki dizkie lanuzteekin bat egiten zuten langile batzuei. Bitartean, horiei egozten zaizkienak baino hutsegite larriagoak jasan behar izaten dituzte langileek.
Bada, zaintza eredu duin baten alde borrokatzen jarraituko dugu, bai egoiliarrentzat, baita langileentzat ere. Eredu horretan langileen eta egoiliarren duintasuna arlo ekonomikoaren gainetik kokatuko da, nahiz eta GSRrekin oso urrun gauden helburu horietatik, Pertsonarengan Oinarritutako Arretarekin ahoa betetzen zaien arren. Edonola ere, benetan betetzen dutena haien poltsikoak dira, eta ez, hain zuzen, aldarrikatzen dituzten baloreekin.
Langileek eskerrak eman nahi dizkiete senide guztiei plantillari emandako laguntzagatik eta elkartasunagatik, eta GSRren axolagabekeriagatik sentitzen duten haserrea partekatzen dutela adierazi dute.
Enpresako Zuzendaritzak hainbat pertsonari jakinarazi die plantilla berritzeko asmoa, GSRk langile otzanak nahi baititu. Bada, une hori iritsi arte egoiliarren eta langileen eskubideen alde borrokan jarraituko dute.
Onartezina da gizartearen alde zaurgarrienak egunero horrelako tratua jasatea, publikoa izan beharko lukeen zaintza sistemak etekin ekonomikoak egoiliarren zein langileen aurretik jartzen dituelako.