Pasa den ostiralean, martxoaren 27an, Unai Rementeria Bizkaiko ahaldun nagusiak gutuna bidali zien herrialdeko helduen egoitzetako langileei. Bada, LABeko delegatuek gutuna idatzi diote, Rementeriari berari erantzuteko.
Hauxe da gutuna:
Unai Rementeria agurgarria:
lankide batekin gure errealitatearen zati bat partekatzen dugu, zenbait esparrutan elkarrekin gaude eta zenbait bizipen ere elkarrekin bizi izaten ditugu, eta, UNAI REMENTERIA, barkatu, baina hori ez da gure artean gertatzen, beraz, ez, ezin didazu "lagun" deitu.
Ez zaitut ikusten goizean sartzean termometro bat jartzen didatenean nire tenperatura neurtzeko, eta maskarak erabiltzea ukatzen dizkidatenean, honako arrazoi hauengatik: egoiliarren artean beldurra ez sortzeagatik, edo irizpidea denean ez direla ez beharrezko ez erabilgarriak, eta, beste batzuetan, ez dagoelako guztientzat.
Irizpidea aldatzen denean ere ez zaitut ikusten, ez eta maskara ahul batzuk banatzen hasten direnean, hautsi arte erabili behar ditugunak.
Ez zaitut ikusten, norbera babesteko ekipamenduak egoitzak bezalako lantokietara iristen direla ziurtatu nahian, bertan bizi baitira pertsona ahulenak; ez zaitut ikusten benetan premiazkoak diren egoerak bideratzen eta konpontzen.
Ez zaitut ikusi segurtasun eta osasuneko batzordeetan ere, non ez diogun borrokatzeari utzi gaitzaren hedapena saihesteko neurri egokiak eskatuz, guztientzako informazioa lortzeko borrokatuz, bereziki sentikorrak diren langileez arduratuz, garbiketako langile gehiago edukitzeko eskatuz, kutsatze-kasuetarako protokolo batzuk ezartzea saiatuz, NBE egokiak exijituz…
Ez zaitut ikusten indarrak guztiz berreskuratzen uzten ez didan atseden eta gero, goizean, lanera sartzen naizenean.
Ez zaitut ikusten egoiliarrak jaikitzen ditudanean, gosaltzen ematen diedanean, garbitzen ditudanean. Ez zaitut ikusten, senideak ez ikustearren egoiliarrek sentitzen duten pena apaltzeko denboratik ez daukagunean gure lana hirukoiztu egiten baita. Egiten dugun guztia gure profesionaltasunetik eta gure maitasunetik egiten dugu, baina giza baliabide nahikorik gabe, eta lan-karga horrek hautsi egiten nau.
Ez zaitut ikusten etxera iristean, albisteak jartzen ditudanean eta egoitzen hilkortasun eta kutsatze maila altua dela entzuten hasten naizenean, egoiliarrak egoitza batetik bestera mugitzen direnean inolako informaziorik eman gabe, koronabirusa duten gaixoei lekua emateko egoitzak esku hartzen direnean, nahiz eta pertsona ahulenak bizi diren tokiak izan, hala ere, ez da esku hartzen ospitale pribatuetan…
Ez zaitut ikusten egoitza-zentroen titulartasunaren arduradun gisa, hori laster eta modurik onenean amai dadin.
Horregatik, hirugarren adinekoen egoitzen sektoreko langile eta LABeko delegatu naizen aldetik, zaintza-sistema publiko, unibertsal eta doako bat eskatzen jarraituko dut, nire lankide eta egoiliar guztiak ahalik eta ondoen egon daitezen.