Sindikatu hauek egiten ari dutena onartezina dela uste dugu, Nafarroako lan baldintzen negoziazioa Madrilera eramaten ari direlako, lan eta bizi garen eremutik urruntzen eta eragozten baitute bertako aldarrikapenak.
LABen ustez, hitzarmen honek langileon interesen kontra doa nagusiki bi arrazoi hauengatik:
Negoziazioa Nafarroatik Madrilera eramaten dute, nafarroako langileek egin ahal dugun indarra gure lan baldintzak hobetu edota mantentzeko ukatuz.
Izenburuaz aparte, ostalaritza hitzarmena kopiatu baino ez dutelako egin, arloko berezitasunak aitortzen ez baitute. Eta horretarako, ostalaritzakoa dugu.
Kolektibidadetako langileok, beti esan dugu ere, ez gara tabernariak ezta ohiko sukaldariak ere ez. Hezkuntzan eta osasungintzan burutzen dugu gure lana, eta horrela aitortu behar digute.
Horregatik, LABek ados dago ostalaritzako hitzarmenatik ateratzearekin eta gure bereizitasunak aitortzea behingoz ere, betetzen ditugun funtzioak eta exigitzen zaizkigutenak: hezitzaileak, laguntzaileak, behar bereziko dieten sukaldariak…
Baina aitorpen hau ezin da hitzarmeneko izenburuan geratu, lanaldian eta soldatan aitortua geratu behar da.
Gure aldarrikapena argia da: Nafarroako Kolektibidadetako Hitzarmena, administrazioko lanaldiarekin eta osasungintza eta hezkuntzako lan postuen soldata parekatuak.
Aldarrikapen hau posiblea da, eta horrela lortu zuten EAEn, kolektibidadetako hitzarmena 1592 ordu lanaldiarekin eta %18ko soldata gehiagorekin.
Hau izan behar da Nafarroako sindikatuen aldarrikapena, Nafarroako Kolektibidadetako hitzarmena posiblea delako.
UGT eta CCOOen borondatea baino gehiago ez da behar; beraiek Madrilera eraman dute negoziazioa eta honera bueltatu behar dute.