Soldata arrakalaren kontrako eguna da otsailaren 22a. Hortaz, urtero legez, mobilizazioak deitu ditugu Hego Euskal Herriko lau hiriburuetan: Bilbon, 10:30ean, Bizkaiko Foru Aldundian; Donostian, 10:30ean, Alderdi Ederren; Gasteizen, 10:30ean, Eusko Legebiltzarrean; eta Iruñean, 11:15ean, Nafarroako Gobernuan.
Sexuaren araberako lan banaketa generoaren araberako soldata-arrakala elikatzen eta eraikitzen duen tresna bat da, lanak eta enpleguak emakumeen eta gizonen artean bereizita banatzen baititu, eta balio ekonomiko, politiko eta sozial txikiagoa ematen die emakumeok egiten ditugunei, eta, oro har, zaintza-lanekin lotutakoak edo tradizioz bizitzaren erreprodukzioari egokitutakoak dira. Banaketa horren bidez, halaber, emakumeak* behartzen gaituzte etxeetan doan zaintzera, guk egin dezagun naturalizatuz eta gizonek horren ardura har ez dezaten normalizatuz.
Hori, gainera, beste gai batzuekin gurutzatzen da, hala nola jatorriarekin; emakume migratuak eta arrazializatuak kondenatzen eta kanporatzen ditu gure balio-eskala kapitalistan okerrenak diren eta lan-baldintza okerragoak dituzten lanetara (soldatak, ordutegiak, atsedenaldiak, eskubideak).
Ez dago emakumeenak* edo gizonenak diren lanik. Hau eraikuntza bat da. Horiek noren arabera balioesten diren ez da neutroa, ez normala, ez naturala. Sistemak inposatzen ditu, emakumeen lan-baldintzak* beti okerragoak izan daitezen, edo gu izan gaitezen etxeko zaintza-lan guztien arduradunak.
Horregatik diogu enpleguaren eta lanaren banaketa bidegabe, inposatu eta bereizi honekin amaitu nahi dugula. Emakumeok* egiten ditugun lanak* behar bezala aintzat hartzea nahi dugu, ordainduak izan edo ez. Eta doako zaintzaa-lanak ez daitezela gure gain hartu behingoz, pertsona guztien, komunitatearen eta zerbitzu publikoen artean justuki bana daitezela.
Instituzio publikoak generoagatiko soldata-arrakalaren erantzule zuzenak dira, zerbitzu publikoak pribatizatzen dituzten bakoitzean, zaintza lanekin negozioa egiten duten bakoitzean, zerbitzu bat feminizatzen eta, hortaz, zerbitzu horretako lan baldintzak kaskartzen uzten duten bakoitzean.
Instituzio publikoak generoagatiko soldata-arrakalaren erantzule zuzenak dira, zerbitzu publikoak pribatizatzen dituzten bakoitzean, zaintza lanekin negozioa egiten duten bakoitzean, zerbitzu bat feminizatzen eta, hortaz, zerbitzu horretako lan baldintzak kaskartzen uzten duten bakoitzean.
Kapitalaren eta instituzio neoliberalen arteko aliantza begi bistakoa da. Bizitzak ez du ardura, ezta zaintzek edota nork ematen dituen ere; ardura duen bakarra produkzioa da, metaketa prozesua eten ez dadila. Eta, honetarako, irabaziak pilatzen jarraitzeko, bizitzaren zaintza eremu ikustezinetara eta feminizatuetara baztertu behar badute, horrek ere ardurarik ez.
Zuek prekarizatu egiten gaituzue. Kontzienteki egiten duzue, gainera. Horregatik, otsailaren 22 honetan bizitzarako funtsezkoak diren zerbitzuen pribatizazioa salatuko dugu eta zaintza lan guztien publi kazioa eta aitorpen politiko, ekonomiko eta soziala aldarrikatuko dugu.
Benetan baldin badaukazue borondate politikoa soldata- arrakalarekin amaitzeko, has zaitezte lehen pauso honekin eta publi ka itzazue zerbitzu hauek.
Gure ustez, sexuaren araberako lan banaketarekin amaitzea ezinbestekoa da soldata-arrakalarekin amaitzeko. Lan-baldintza duinen bidez, feminizatutako lan guztiak aintzatetsi behar dira, eta botere publikoek lan-bereizketa hori amaitzeko betebeharra dute, enpresak kontratazio diskriminatzaileekin amaitzera behartuz.
Gure lanak funtsezkoak badira, lan hauek egiteko lan baldintza duinak ere eskatzen ditugu. Martxoaren 4an grebara joango gara berriz ere zerbitzu feminizatu, azpikontratatu eta prekarizatu horietan guztietan. Berriz ere salatuko dugu zaintzekin egiten ari zareten negozioa eta ez gara geldituko, harik eta sistema honek gu denokin, emakume langile guztiokin, daukan zor patriarkala behingoz kitatu arte.