Barne Produktu Gordina hazten ari dela goraipatzen dute instituzioek, baina lan eta bizi-baldintzen prekarizazioan sakontzen ari da. Datorren urterako ere, bai Jaurlaritzak eta baita CONFEBASK patronalak ere aurrikuspen onak egin dituzte, ekonomia hazi eta langabezia murriztu egingo omen da.
Langabezia tasen murrizketaz ezkutatu nahi dute lan harremanetan izaten ari den prekarizazioa. Inposaturiko lanaldi partzialen gorakadak ez du etenik, kontratuen iraupenak oso motza izaten jarraitzen du, egiten diren kontratuen gehiengoa behin behinekoa da (lau langiletik batek behin behineko kontratua du). Espainiar estatuak eta Poloniak besterik ez dute Hego Euskal Herriak baino behin behinekotasun tasa altuagoa.
Enplegu berririk apenas sortzen da eta 2008an krisialdian sartu aurretik zegoen enplegu kopurua berreskuratzetik urrun gaude oraindik, 137.000 lanpostu gutxiago daude. Lan harremanen prekarizazioak ez du aldamenean, ez politika publiko ez babes sozial sistema egokirik eta ez du izango aurrerantzean ere aurkeztu dituzten aurrekontuekin.
Kezkarareko beste elementu bat langabeziagatiko babes sistema espainiarrak ematen duen estaldura mugatua da. Egun, Hego Euskal Herrian, ofizialki langabezian dauden guztien %30ak soilik jasotzen du langabeziagatiko edozelango prestazioren bat. Hau da, 114.410 langabetu dago prestaziorik jaso gabe.
Kasu honetan ere emakumeen egoera okerragoa da. %27,4raino murriztu da estaldura tasa emakumeen artean. Gizonezkoen artean aldiz, %33,5ean dago.