2017. urtea %10,4ko langabezia tasarekin amaitu zen Hego Euskal Herrian, Biztanleria Aktiboaren Inkestaren arabera. Okupatutako biztanleen kopurua %1 handitu zen 2017. urteko azken hiruhilekoan. Hala, 1.196.1000 pertsona zenbatu zituzten okupatu gisa, aurreko hiruhilekoan baino 12.000 inguru gehiago.
Hala ere, nabarmentzekoa da urteko azken hiruhilekoan sortutako enplegua aldi baterakoa eta lanaldi partzialekoa izan dela.
Hain zuzen ere, mugagabe diren lanpostuen kopuruak behera egin du piska bat (-100), eta sortutako enplegu guztiak aldi baterako kontratuak izan ditu oinarri. 2017. urtean 1.330.000 kontratu sinatu zituzten Hego Euskal Herrian, eta horietatik %93 aldi baterakoak izan ziren.
Bilakaera honek behin behinekotasun tasa %25,4 izatea ekarri du soldatapeko biztanleriari dagokionez. Emakumeen kasuan, tasa honek gora egiten du: %27,6koa da.
Lanaldi motari dagokionez, 2017. urteko laugarren hiruhilekoan aurreko hiruhilekoan baino 13.200 pertsona gehiago zeuden lanaldi partzialarekin, eta 1.200 okupatu gutxiago lanaldi osora.
Bestalde, azpimarratzeko beste datu bat badago: Hego Euskal Herrian, 399.500 pertsona daude harrapatuta langabezia eta aldi baterako enplegu baten artean; biztanleria aktiboaren %30, hain justu.
Gainera, langabezia tasak %10,4ra egin du behera, baina ekonomikoki aktiboa den gazteriaren %25,3 langabe dago; hau da, 16 eta 25 urte bitarteko lau gazteetatik bat.
Datu hauek guztiek erakusten dute oso errotuta dagoela prekarietatean oinarritutako kontratazioa; hots, gehiegikeria ardatz duen kudeaketa eredu hau bere egin dutela enpresek. Ondorioak begibistan daude. Lan baldintzak eta soldatak modu justu eta zentzuzkoan hobetzea ekiditen duen arazoaren erroa hemen aurki daiteke.