Itun honek bi helburu nagusi dauzka: batetik, sozietate zerga jaitsi, erakunde enpresarialen eskaerei men egiteko, eta bestetik, ondasunaren gaineko zergan berriro ere “ezkutu fiskala” ezarri, ondasunik handienak dauzkan gutxieneko pribilegiatuak zerga gutxiago ordain dezan.
Confebaskek eta herrialdeetako erakundeek (Adegik, Cebekek eta SEAk) epe laburrerako zeukaten asmoa bete egin dute: sozietate zergaren gaineko tipoak murriztu dituzte. Hala ere, euren asmoa epe luzera zerga hau deuseztatzea besterik ez da.
• Zerga orokorra %28 nominaletik %24ra pasatuko da, 2018. urterako jaitsiera %26ra izango bada ere.
• Enpresa txikiek eta mikroenpresek ordaintzen duten zerga nominala ere jaitsiko da, %24tik %20ra. Kasu honetan ere mailakatua izango da, 2018. urtean dauzkaten irabaziengatik %22 ordaindu beharko dute eta.
• Gaur egun %21 ordaintzen duten erakundeek %19 baino ez dute ordainduko (2018an %20).
Bien bitartean, 2016an EAEn zerga honen bitartez bidu zen kopurua BPGaren %1,4 baino ez zen izan eta Gipuzkoan, zehazkiago, %1,1era ere ez zen heldu. Hortaz, Eurostaten estatistiken arabera, Europar Batasun osoan Estatu batek bera ere ez du zerga honen bitartez horren gutxi biltzen.
Berreskurapenari dagokionez, neurri hau aberastasun gehien eta ahalmen ekonomiko handiena daukaten pertsonei mesede egiteko dago pentsaturik. Eta, ondorioz, zerga sistema osoaren progresibitate eta ekitatearen kontra dator.
Ondorio bezala, esan dezakegu datorren asteazkenean bozkatuko diren arau foral proiektu biek neurri erregresiboak ezartzen dituztela eta errentaren birbanaketarako ondorio kaltegarriak dakartzatela.
Honetaz gain, zerga hauen bitartez biltzen ez dena konpentsatu beharko da eta, honetarako, PFEZ eta BEZaren bitartez langileok egiten dugun ahalegin fiskala handitu beharko da. Bestela, hau egin ezean, oinarrizko zerbitzu publikoak finantziatzeko eta babes sozialeko sistemak hobetzeko behar-beharrezkoak dauzkagun baliabideak urrituko liratezke. Gogoratu behar dugu bi gai hauetan (zerbitzu publikoetan eta babes sozialean) hemen burutzen diren politika publikoek, Europako estandarrekin konparatuz gero, defizit handiak dauzkatela.
Hala eta guztiz ere, PNV, PSE eta PPren apustua egoera ekonomikorik hoberena duten klaseen interesak zaintzea da eta, honetarako, ez daukate zalantzarik: kapitalaren errentei, enpresen irabaziei eta ondasun handiei gero eta pribilegio fiskal handiagoak ematen dizkiete, herritar gehienon kaltetan.