Prekarietatea agenda politikoa sartzeko garaia da. Helburu horrekin, LABek elkarguneak antolatuko ditu Euskal Herriko hainbat herritan, lan prekariao betetzen dutenak bildu eta esperientziak truka ditzaten, beti ere alternatibak daudela erakusteko asmoz. Lehen hitzordua gaurkoa izan da, arratsaldez, Arrigorriagako Argala plazan. Tolosa eta Tuteran ere antzeko ekimenak egingo dira datozen asteotan. Dinamika honetan parte hartzera animatu nahi ditugu herritarrrak, denon ekarpena beharrezkoa baita prekarietateari aurre egiteko.
Urratsak eman ditzaten eskatu behar diegu eragile politikoei. Honako hauek dira premiazkoenak:
• 1.200 eurotako gutxieneko soldata bermatu.
• Lanaren banaketa bultzatu, asteko lanaldi osoa 35 ordutara murriztuta
• Bertako hitzarmen kolektiboak adostu eta blindatu, Madrildik etor daitezkeen erreformekiko.
• Gutxieneko orduak ezarri, lanaldi partzialean kontratatzeko garaian.
• Laneko Ikuskaritzak enpresei kontrol eraginkorra egitea.
Prekarietateari aurre egiteko antolaketa, kontzientziazioa eta borroka beharrezkoak dira, kalean zein lantokietan. Gaur egun, lanposturen bat izateak ez du esan nahi prekarietaterik pairatuko ez dugunak. Euskal Herrian langile pobreak daude, lanpostu prekarioengatik hilabete amaierara iristen ez direnak.
Zerbitzuen sektorean egindako 3.369 inkesta anonimoren bidez, LABek egoera honeta ekarri gaituzten aldagai nagusiak aztertu ditu eta emaitza latza da: langileen %80ak lan baldintza kaskarretan dihardutela adierazi du, eta behin-behinekotasuna, soldata, malgutasuna, lanaldi mota eta lan ordutegiak aipatu dituzte prekarietatearen ardatz gisa.
Sistema kapitalistaren tresna bat da prekarietatea, gobernatzeko baliatu ohi du. Alarma gorria piztu behar dugu jendartean, ezinbestean. Hortaz, elkarguneetako hurbiltzeko gonbitea luzatzen diegu herritarrei, denon eskubideen alde eragiteko!