Elkarretaratze bat egin genuen ostiralean erreklamatzeko Osasunbideak aintzat har ditzala administrariek dituzten prestakuntza beharrak, eta, halaber, haientzako errekonozimendu profesionala eskatzeko. Kolektibo honek argi eta garbi erakutsi du bere lanarekin konprometituak daudela, baina izugarrizko presioa, estresa eta gainkarga jasaten ari dira lanean. Gero eta gehiago dira lana utzi nahi dutenak, eta errealitate horren aurrean ezin dugu ezikusiarena egin.
LAB sindikatuak administrarien 200 sinadura baino gehiago aurkeztu ditu erregistro honetan, Oinarrizko Osasun Laguntzako Zuzendaritzari eta Osasunbideari eskatzeko berehalako neurriak har ditzatela, baina, betiere, neurri horiek Oinarrizko Osasun Laguntzako plantilla osoarekin eta, bereziki, kolektibo honetako langileekin negoziatu eta adostu ondoren.
Ildo horretan, honako hobekuntza hauek proposatzen ditugu:
Prestakuntza:
• Ezinbestekoa da osasun etxeetako harrera-zerbitzuetan dauden langileek prestakuntza espezifikoa izatea, eta prestakuntza hori NAPIk ematea.
• Prestakuntza hori ezinbestekoa da bai hasten diren langileentzat, bai jadanik lanean ari direnentzat, horiek ere etengabeko prestakuntza behar dutelako. Prestakuntza hori behar-beharrezkoa da administrariek gero eta eginkizun gehiago dituztelako eta zentroen funtzionamendua gero eta konplexuagoa delako.
• Osasun arloko prestakuntza ere beharrezkoa da, hitzorduak behar bezala kudeatzeko.
• Lanean hasten diren langileentzako harrera-plan bat eskatzen dugu, Administrazioak nahitaez bete beharko duena.
Errekonozimendu profesionala:
• Osasun etxeetako administrarien lana zaila, gogorra eta nekagarria da. Azken honetan, eginkizunak ugaritu dizkiete, baina aldaketahoriek langileekin adostu gabe egin dira, eta lan hori ez da baloratzen. Egoera berri honekin, hainbat erabaki berehala hartzea eskatzen zaie, eta haiei ez dagozkien erantzukizunak bere gain hartu behar izaten dituzte. Osasun etxeak kudeatzea eskatzen zaie, eta, hori helburu, hitzorduak antolatu behar dituzte premia guztiei erantzun ahal izateko.
• Bestalde, herritarren presioa gero eta handiagoa da, Oinarrizko Osasun Laguntzan tresnarik ez dagoelako. Gainera, demanda ugaritu denez, hitzordua eskatzen denean, lehentasuna eman behar zaie behar handiena duten pazienteei, eta lan hori funtsezkoa eta espezializatua da. Lehenengo lerroan daudenez, herritarren eskakizunei erantzun behar diete, eta batzuetan haien atsekabea eta amorrua jasan behar dute, eta hitzezko irainak, mehatxuak, oihuak eta abar agoantatu. Arrisku psikosozialak ugaritu dira, eta hori ez da herritarren erantzukizuna, eta are gutxiago sistemaren antolamendu eskasa ordaintzen ari diren profesionalen erantzukizuna. Kezkaturik eta agobiaturik bukatzen dute lanaldia, eta hurrengo eguna ere berdin hasten dute. Estresa etengabea da.
• Pandemiarekin, protokoloak behin eta berriz aldatu dira, eta haiei dagokie sortzen diren zalantza guztiak argitzea (txertoak, kontaktuen jarraipena, murrizketak…). Egoera horiek endemikoak bilakatzeko arriskua dago, eta, prozedura argirik ez dagoenez, langileen segurtasun eza gero eta handiagoa da.
• Horregatik guztiagatik, destinoko soldata-osagarri bat eskatzen dugu administrari horientzat, 8 indizekoa. Osagarri hori zailtasun bereziko lanpostuetan eta erantzukizunezko lanpostuetan kobratzen da, eta Foru Administrazioaren lanpostu batzuetan kobratzen da jadanik, lanpostu espezifikoak direnean. Osagarri horrek balioko du langileek lanean segitzeko, kasu askotan beste lanpostu batzuetara alde egiten baitute osasun etxeetako lan baldintzak ikusi ondoren.
Eskatzen ari garena ez da kontu berria. Oinarrizko Osasun Laguntzako kudeatzaileek beraiek aitortu dute jendaurrean: “Administrariek prestakuntza egokia behar dute, eta haien lanak errekonozimendua eta pizgarriak behar ditu, alde egin ez dezaten”.