Erizaintzako azken deialdien ondoriozko lanpostuen adjudikazioek berriz ere agerian utzi dute zuzendaritzen antolaketa ezin kaskarragoa dela langileen kudeaketari dagokionez, mugikortasuna arbitrariotasunez aplikatzen baitute modu sistematikoan, akoplamenduaren figura arautzen duen araudia behin eta berriz urratuz.
Langileen Zuzendaritzak bat egin du Erizaintzako Zuzendaritzaren trikimailuekin, interesatzen zaizkion pertsonak bere iritziz egon behar duten lanpostuetan jartzeko. Hori helburu, ez dute inolako lotsarik, Erizaintzako Zuzendaritzarekin batera, lanpostu batzuk diskrezionalki sortu, eta profesional "aukeratu" batzuk bertan kokatzeko, langile horien lan-ordutegia eta ordainsari ekonomikoa aldatu behar badute ere. Ez zaie inporta jokabide horrekin antolaketa-disfuntzio garrantzitsuak sortzea eta plantilla organikoa batere justifikaziorik gabe eta legez kanpo aldatzea.
Hori horrela, hemendik gutxira sartuko diren erizainak lanean hasten direnean, horietako batzuk ez dira sartuko puntuazioaren arabera bete beharko luketen lanpostuetan, baizik eta langile kontratatu gisa aritu diren lanpostu beretan, buruek eta zuzendariek hala erabakita. Hori etengabe egiten ari dira, baita langile finkoekin ere. Horrela, lanpostu horiek gainerako langileei eskaintzea galarazten dute, eta zenbait plaza erreserbatuta gelditzen dira, haiek nahierara betetzeko.
Zerbitzu-eginkizunak ere behatzez esleitzen dira, araudian jasotako prozesua batere errespetatu gabe. Eta hori estamentu guztietan gertatzen da: pisu handiagoa dute zuzendaritzek beren pupiloak ondoan atxikitzeko izaten dituzten "interesek" lan irizpide argiek baino. Gainera, zerbitzu-eginkizunen esleipen hori, askotan, behin betiko mugimendu gisa agertzen da plantilla organikoan, eta zaildu edo ezabatu egiten du gainerako profesionalek plaza horiek eskuratzeko duten aukera.
Ulertezina iruditzen zaigu profesionalen zuzendaritzak (zerbitzu zentralak eta Nafarroako Ospitaleguneko zuzendaritza) egoera horretaz ez ohartzea. Bitartean, zuzendaritza batzuk (Erizaintzakoa bereziki, horrelako barne-mugimendu asko egin dituelako) egoera horretaz baliatzen ari dira Ospitalegunea ospitale pribatu bat balitz bezala zuzentzeko, barne-mugikortasuneko prozesuak erabat kenduz, deialdien arteko denbora behin eta berriz luzatuz eta deialdietan oso lanpostu gutxi eskainiz (erakargarritasun gutxien duten lanpostuak, hain zuzen), horrela lanpostuak haiek nahi duten bezala esleitu ahal izateko. Eta hori guztia justifikatzeko esaten dute bidean zailtasun eta traba asko dituztela: Zuzendaritzak berak eragindako zailtasunak.
LABetik eskatzen dugu zintzoki errespetatu dezatela profesionalen mugikortasunari eta plantilla organikoari buruzko araudia eta publiko egin daitezela, Nafarroako Gobernuaren Gardentasunaren Atarian, plaza-zenbaki bakoitzaren hasierako destinoa eta izan duen mugikortasuna. Ziurtatu beharra dago Ospitalegunean urtero egiten direla akoplamendu prozesuak, eta behar diren bitartekoak jarri behar dira profesionalenganako legez kontrako egoera hori berehala konpontzeko.
Ez dugu uste denak balio duenik erakunde publiko bat kudeatzeko orduan, erakunde horren gobernamendu onaren aitzakiapean egiten bada ere. Kargu publikoetan ari direnak indarrean dagoen araudia behin eta berriz urratzea ezin da inola ere justifikatu.
Enegarrenez, Erizaintzako zuzendariaren eta haren menpeko arloko buruen dimisioa eskatzen dugu, haiek baitira Ospitaleguneko profesionalen kudeaketa desegituratu izanaren arduradun nagusiak, plantilla organikoan disfuntzio larriak sortuz eta funtzio publikoan oinarrizko lan-eskubideak urratuz.