Osasuneko kontseilari berria azkar hasi da lanean, baina pentsatu gabe nondik eta nola hasi. Edo bai? Domínguezen lau urteko agintaldiko politika kontinuisten ondotik, kontseilari berriak egin duen lehenengo gauza izan da plantillako kolektiboaren zati bat ordezkatzen duen sindikatu batekin biltzea haien eskakizunak asetzeko bidea aurkitzeko, alde batera utziz departamentuan dauden egiturazko gabezia nabarmenak.
Osasunbideko langileak zur eta lur gelditu dira Santos Indurain Osasuneko kontseilari berriaren lehenengo mugimenduak ikusita. Denborarik batere galdu gabe, Osasunbideko kolektibo baten zati baten ordezkariekin bildu da alde batera utzita gainerako langileak. Jakin badakigu presio korporatibista handiak jasan dituela, eta ongi dakigu, orobat, zenbait fakultatibok beren eskakizunetako batzuk (batez ere, eskakizun ekonomikoak) lortzeko egindako mobilizazioak traba handi bat direla kontseilariak departamentuan egin beharreko lanari ekiteko, bera ere medikua baita.
Lau urte eman ditugu Domínguez kontseilariaren kudeaketa kontinuista sufritzen (berau ere medikua izanik), bai eta Moracho kudeatzailearen geldotasuna (plantillari dagokionez, ez, ordea, hornitzaileei dagokienez) eta ospitaleguneko antolaketaren hondamendia sufritzen ere. Horregatik, LAB sindikatuak ez du onartu behar orain plantillako langileria osoaren eskubideak urratu daitezela sindikatu korporatibista batzuen erreibindikazioei mesede egiteko; izan ere, sindikatu horiek elite baten interesen alde jokatzen dute bakarrik, neurriz kanpoko burutzen egitura bat defendatzen dutelako eta beren eskakizun ekonomikoei eta lidergoa eusteari besterik ez diotelako begiratzen.
Gaur egungo ustezko gatazka-egoera ikusita, Osasuneko kontseilariak aukeratutako bidea ez da izan sindikatu guztiekin bilera txanda bat egitea. Horren ordez, erakunde bakar bati eman dio hitza, eta alde batera utzi du Osasunbideko profesional guztiak ordezkatzen dituen gehiengo sindikala.
Kontinuismoan noraezean
Kontseilariak, arazo partikularrei ekin aurretik, Osasuneko Departamentuaren egitura ezartzeari ekin beharko lioke; izan ere, lan hori egin gabe duen departamentu bakarra da gurea. Ospitalegunea berrantolatzeari ekin beharko lioke, azkeneko legealdiko politika kontinuisten ondorioz Nafarroako Ospitalegunean lan egiten duten ia 6000 lagunek lan baldintzetan jasan dituzten galerei buelta emateko. Era berean, funtsezkoa da Oinarrizko Osasun Laguntza berrantolatzea, plantillak eta lan kargak beste modu batera banatuz, eta ez adabakiak jarriz produktibitate-sariak ordainduta.
Karguetan ere, kontinuismoa izan da nagusi, kudeaketa-kargu batetik bestera izan diren aldaketak gorabehera. Buru horiek guztiek beren interesei begiratu diete bakarrik, prestakuntzari, kontratazioei eta boterea mantentzeari dagokienez, eta bigarren maila batean gelditu dira plantillako langileen eskubideak.
Fakultatiboen eskakizunak legezkoak dira goitik behera; izan ere, gainerako langileek bezala, haiek ere jasan zituzten gaizki deitutako krisi baten ondoriozko murrizketak, eta horietako gehienak ez dituzte oraindik berreskuratu. Lan baldintzak kaskartu egin dira, behin-behineko langileen kopurua eta lan kargak handitu egin dira eta gero eta gehiago eskatzen zaigu trukean deus ere eskaini gabe.
Horregatik guztiagatik Nafarroako Gobernuari eta Osasunbideari eskatzen diegu erantzukizunez joka dezatela eta, egitura organikoa eta betiko izenak aldatzeaz gainera, argi eta garbi egin dezatela langile guztien eskubideen alde eta osasun laguntzaren kalitatea hobetzearen alde.