Mahai sektorialaren bileran, aurreko ereduan oinarritutako garapen profesionalerako ezohiko deialdi baten proposamenaren aurrean, LABek Osakidetzan eredu berri bat aplikatzea aldarrikatu du eta erakundearen zuzendaritzari eredu berri hori definitzeko negoziazio-esparru bat irekitzeko eskatu dio.
LABek oso jarrera argi eta kritikoa izan du Osakidetzan 2005ean ezarri zen garapen profesionalaren ereduari buruz. Zentzu honetan planteatu dugu garapen profesionalaren eredu bat, asistentziaren kalitatea hobetzea helburu duena, eta langileei ere aintzatespena ematen diena lan-baldintzak hobetuz. Izan ere, proposatzen dugun eredu berriak ezaugarri hauek izan beharko lituzke:
- Langileen eskubidea izatea.
- Burutzen balorazio subjektiboak ezabatzea, prozesu guztiz objektiboa, automatikoa eta unibertsala izanik, motibazioa, parte-hartzea eta talde-lana giltzarriak direlarik.
- Merezimenduak aldatzea. Euskararen ezagutzaren eta erabileraren balorazio nabarmena. Irizpide klasistak kentzea, kategoria guztietarako merezimendu berberak baloratuz.
- Genero ikuspegia kontuan hartzen duena.
- Ordainsari ekonomikotik haratago joatea. Ordainsari hori soldatan sartu behar da, eta izaera lineala izan behar du, hau da, kopuru berdinak kategoria guztietarako edo diskriminazio positiboa diru-sarrera txikienak dituzten kategoriekiko.
- Erabateko aldaketa prestakuntzari buruzko ikuspegian, ikastaroen negozioarekin amaituz eta aukera-berdintasuna bermatuz mundu guztiarentzat, baita gaur egun Osakidetzako ikastaroetan sartzeko aukera oso gutxi duten kategoria eta pertsonentzat ere. Prestakuntza Osakidetzak eskaini behar du, eta lanbide-talde guztietara iritsi behar du, modu unibertsalean, egonkorrean eta eguneratuan.
Bestalde, EPE berriari dagokionez, aurreko bileran egindako 3.545 lanpostuko eskaintzari eutsi zaio, baina Osakidetzak 40 plaza gehitu ditu familiako mediku kategorian. LABek berriro adierazi du kopuru hori ez dela nahikoa Osakidetzako egoera larriari aurre egiteko, plantilla zahartuta dagoelako, erretiro-zifrak gora egiten ari direlako, langileen egiturazko defizita dagoelako eta behin-behinekotasuna %40koa delako. Salbuespenezko egoera horrek, Osakidetzarena ezezik euskal administrazio publiko osoarena ere badenak, salbuespenezko neurriak eskatzen ditu, hala nola plantillak finkatzeko prozesuak abian jartzea eta Euskal Herrian lege propio bat ezartzea, Madrilgo legediak eta EAJren interesek ezarritako mugetatik askatzea ahalbidetuko diguna. Finkatzeko EPE horien aurretik, LABek aspalditik eskatu du plantillan sartu behar direla gaur egun kontabilizatzen ez diren baina egiturazko eta beharrezko funtzioak betetzen dituzten behin-behineko milaka lanpostuak. Osakidetzak berak gaurko bileran adierazi duenez, 4.162 lanpostu zenbatu ditu.
Azkenik, behin-behineko kontratazioetan ere euskararen ezagutza bermatzeko eskatu dio LABek Osakidetzari, erakunde publikoan euskararen erabilera normalizatzeko bide bakarra baita, Euskara Planak berak eta Eusko Legebiltzarrak eskatzen duten bezala. Egia da azken zirriborroak Euskara Planak agintzen duenera hurbiltzeko pauso txiki bat eman duela, baina oraindik ez dugu ikusten Osakidetzaren aldetik behar besteko bermerik eta borondaterik.
Ildo horretan, SATSE erizainen sindikatuaren jarrera aipatu nahi dugu, Osakidetzako zuzendaritzak proposatutako urrats txiki hori kritikatu baitu, eta, beraz, bizkarra ematen zaio eta oztopoak jartzen zaizkio euskararen erabileraren normalizazioari Osakidetzan, euskal herritarren eta erakunde publikoko langileen hizkuntza-eskubideen aitortzan eta euskaraz bizitzeko eta lan egiteko ahaleginean gutxien egiten duen euskal administrazio publikoan, alegia.