“Lan pilaketengatiko” kontratuek epe labur batean beharrezko diren lan zehatzak egitea dute helburu. Baina Osakidetzan modu masibo eta zehaztugabean erabiltzen dituzte, zuzendaritzek langilea nahi duten erara erabil baitezakete: kontratua jefaturak nahi duenean amaituko da, langilea lekuz alda dezakete, ordutegiz era bai, eta askotan, kartelerarik gabe eta dagozkion atseden egunik gabe. Hau da, inolako eskubiderik gabe.
Bestalde, langileak telefonoaren morroi bihurtzen dira, eta kontratuak onartu behar dituzte onartezinak diren baldintzetan, lan-poltsetan zigortua izateko edo lan-poltsetatik at gelditzeko arriskupean, honela ez badute egiten. Oso arrunta da goizeko 8.30etan deia jasotzea, egun horretan bertan zu bizi zaren lekuttik urrun dagoen anbulategi batean egun bateko (edo ordu batzuetako) kontratua egiteko. Eta hurrengo egunean, berriro telefonoari so. Hori zortea izanez gero, eta ez baduzu telefonoa etxean ahaztuta utzi edo ez bazaude koberturatik kanpo. Kasu horretan, zerrendako hurrengoari eskainiko diote kontratua.
Hauxe da Osakidetzak kontratu moten iruzurrezko erabileraren bitartez ezartzen duen prekarizazio masiboa. Izan ere, orain dela gutxiko Europako Sententziek oso garbi adierazi dute kontratu mota hauek salbuespen bezala erabili behar direla eta egin beharreko lanak, non eta noiz arte zehaztu behar dutela.
Oraingoan EAJri egokitzen zaio erabakitzea legea betetzen duen (murrizketak inposatu zituenean esan zuen bezala) ala ez, iruzurrezko kontratazioa mantenduz.