Mahai sektorialean ez dago elkarrizketarik, ezta egoerari buelta emateko borondaterik ere. Horren froga da Osakidetza ez dela aurkeztu Lan Harremanen Kontseiluan sindikatuek deitutako bilerara, eta bien bitartean Sagardui sailburuak Legebiltzarrean adierazi du zenbat plaza sartuko diren egonkortze-prozesuan.
Martxoaren 18an sailburuak egindako agerraldiari esker, bi gauza egiaztatu ahal izan ditugu:
1.- Osakidetzak ez du kontuan hartzen koiunturazko izendapena duten milaka lanpos- tuen egonkortzea. Prozesu horretan 1.200 lanpostu sartuko direla adierazi du, LABek erreklamatzen dituen 3.000 lanpostutik gorako zifretatik oso urrun. 2019. urtean, LABek kontratazio-txosten bat argitaratu zuen, Osakidetzako kontratazioaren egoera salatuz. Txosten horretan, Osakidetzako kontratazioan iruzur masiboa eta protokoliza- tua salatu zuen, hitzarmenak ezartzen dituen betebeharrak ekidin eta 3.000 lanpostu baino gehiago egonkortzea saihestea helburu duen iruzurra. Osakidetzak egiturazkot- zat hartzen dituen lanpostuen zifrak ikusita, egoera horri eusteko arrazoi bakarra osa- sun publikoa apurka apurka desmantelatu nahia da. Egia da 2019an, gure txostena argitaratu eta gutxira, Osakidetzak plantilla handitzeko bi espediente egin zituela, eta plantilla 1.000 lanpostutan handitu zela, baina geroztik ospitale eta zerbitzu irekierak egin dira, hala nola Eibarko Ospitalea, Arabako ESIko zerbitzu orokorren eraikina ireki da, etabar. Zerbitzu berri hauen irekierak plantilla handitzeko espediente horren eragi- na leundu egin du, eta gainerako zentroetako beharrak bete gabe geratu dira.
2.- Seguruenik, Osakidetzak propaganda helburua besterik ez duen mahai sektorial bat deituko du berriz ere, sailburuak argitaratu duen informazioa helarazteko: 2.800 lanposturen egonkortzea, bitarteko funtzionarioen 1.600 lanpostu eta 1.200 lanpostu berri. Ez dago elkarrizketarik, ez dago negoziaziorik, erabakia eta kopuruak eramango dituzte, mahai gainean jarriko dituzte eta plantillaren ordezkariei ez digute utziko ezer negoziatzerik. Erakundearen funtzionamendu erabat antidemokratikoa eta herritarren interesen aurkako maniobrak salatzea besterik ezingo dugu egin.
LABek ozen eta argi esan nahi du Osakidetzako egungo zuzendaritza ez dela gai egonkortze-prozesu bat aurrera eramateko, osasun-egitura indartuko duen egonkortze-prozesua, eta behin-behinekotasuna eta prekaritatearekin amaituko duena.
38.000 pertsonako plantilla batean (horietatik finkoak 20.000 baino gutxiago dira), 2.800 lanpostu kontsolidatuz % 8ko behin-behinekotasuna lortuko dugula sinestarazi nahi digute. Zenbakiek berez hitz egiten dute, kalkulagailua eskutan hiruko erregela bat egitea baino ez da behar. Horrez gain, urtero 1.000 langile baino gehiago erretiratuko direla kontuan hartu behar da. Egonkortze prozesu serio batek gutxienik 5.000 lanposturen egonkortzea ekarri beharko luke.
Denbora daramagu Osakidetzan gehiegizko behin-behinekotasuna (zenbaitzutan %58ra iritsi eta %50etik inoiz jaisten ez dena) salatzen, izan ere, egoera honek zerbi- tzuaren kalitatea nabarmenki jartzen du arriskuan. Egituraren ahultze horri esker, Osa- kidetzak murrizketak aplika ditzake nahi duen tokian plantilla estrukturala ikutu gabe. Estrategia horrek irtenbiderik gabeko kalezulo batean jartzen du euskal osasun publi- koa, eta EAJk eta PSOEk, aldebakarreko ekintzen politika honek sorturiko egoera baliatuz, konplexurik gabeko pribatizazioa planteatuko dute, “lankidetza publiko-pribatua” bezalako hitzak erabiliz. Kontratazio koiunturaletan iruzur protokolizatua egiteak osasun-egitura publikoa nahita ahultzea dakar.
Osakidetzak konpromiso argia hartua du gure osasunaren pribatizazio eta merkantilizazioarekin, erabiltzaileen osasuna eta profesionalen lan-baldintza duinak zaintzeko konpromisoaren gainetik. Gaur egungo eta etorkizuneko belaunaldien osasuna hipo- tekatzen duten politikak aplikatzen ari direnei gizarte eta langile moduan erantzun irmoa emateko ordua da.