2021. urteko lan istripu hilgarrien txostena aurkeztu genuen atzo, eta handik gutxira, beste bi lan heriotzen berri izan genuen; urteko 18 eta 19. lan istripu hilgarria Euskal Herrian, lan munduan bizi dugun errealitatearen isla. Aurretik, joan den astean, arrantzale bat hil zen Santoñako uretan, bihotzekoak jota, eta horixe salatu dugu Hondarribiako Kofradian gaur, euskal gehiengo sindikalak deitutako mobilizazio baten bitartez.
Egoera jasanezina da, astero langile bat baino gehiago hil egiten ari da, eta erakundeek ez dute sarraski hau agenda politikoan kokatzen. Ez da zori kontua, prekarietatea da.
Iruñean atzo Arrosadia auzoko obra batean hildako pertsona Construcciones Mariezkurrenako 52 urteko langilea zen. Gure datuen arabera, langilea paletak altxatzeko makina bat garbitzen ari zela, makinaren beso mugikorra gainera etorri zaio eta jo eta bertan hil du. Leioan atzo hil zen pertsona, berriz, CARBIZKAIA enpresako 49 urteko langileak, pintorea ofizioz, lan heriotz ez traumatiko baten ondorioz galdu zuen bizia.
Sektore guztietan gertatzen ari dira hildakoak, astero, eta hemen ez da ezer gertatzen. Egoera horren aurrean, norbaitek sinets dezake kasualitatea edo zorte txarraren aurrean gaudenik? Administrazioei, lan-istripuen eta lanbide-gaixotasunen gaitz honi aurre egiteko azalpenak eta berehalako neurriak, kontrol handiagoa eta politika zehatzak eskatzen dizkiegu.
Langileok ezin dugu egoera hau normaltzat eman, ezta honetara ohitu ere.