Arazoa ez da Dekretua bera. Arazoa “Vascuencearen Legea” da. LABen ustez, indarrean dagoen lege honek ezartzen dituen mugak gainditu egin behar dira, sakoneko aldaketa eman nahi bada, behintzat. Eta horixe da sindikatuaren iritziz, hain zuzen, arduradun politikoei faltan sumatzen zaiena. Ausardia. Euskararen kontrako jarrera dutenak dira “aldaketaren gobernuaren” jarduna baldintzatzen ari direnak, eta horrek, besteak beste, UPNk utzitako ondareak hor jarraitzea dakar.
Lege horrek inposatzen duen zonifikazioa eta hortik eratorria hiritarren artean finkatzen duen hizkuntza diskriminazio antidemokratikoa lehenbailehen bertan behera uztea ezinbestekoa da, nafar guztien hizkuntza eskubideak bermatu ahal izateko.
Dekretu hau lehenagotik zuzena ez zen lege bati egokitu behar izan zaio eta argi gelditu da, azkenean Legearen beraren gatibu gelditu dela.
Eleaniztasuna inoiz baino baloratuago dagoen garaiotan, LAB sindikatuaren iritziz ulertezina da hizkuntza eskubideenberdintasunarenaurkahorrelakoegoerakjasanbeharizatea. Euskarak,hizkuntzagutxituaden heinean, babes neurriak behar ditu, bere aldeko diskriminazio positiboa, eta ez bigarren mailako hizkuntza izaerarekin jarraitzeko bideak zabaltzea.
Langileok ere euskararen normalizazioan eragile aktiboak izan behar garela uste dugulako, LABek dekretuaren egikaritze prozesuan zehar etengabeko parte hartzea izan du, gure ustez hasieratik herren zegoen baina hobetu zitekeela uste genuen Dekretuari ekarpenak eginez.
Bide horretan egindako emendakin batzuk kontuan hartu diren arren, ez da inondik inora nahikoa izan eta Uxue Barkos lehendakariak Parlamentuan eginiko agerraldian guri erreferentzia eginez, aipatzen zuen bezala, “oso mugatua” iruditzen zaigu lantzen ari den testua.
Dena dela, LABek bere konpromisoa adierazi nahi du bide honetan sakondu eta nafar guztion hizkuntza eskubideak bermatzeko ahaleginean jarraitzeko.