Indurain kontseilariak eta Carlos Artundo Osasuneko zuzendari nagusiak Oinarrizko Osasun Laguntzaren aldeko apustu argirik egin ez dutenez, garbi gelditu da Osasunbideko kudeatzaileek ez dutela batere asmorik Nafarroako herritarrei osasun arreta ekitatiboa eta eraginkorra emateko eta langile horien lan baldintzak duintzeko. LAB sindikatutik behin eta berriz salatu dugu ez dagoela batere borondate politikorik Oinarrizko Osasun Laguntza indartzeko eta dimentsionatzeko behar diren neurriei ekiteko, eta behar den guztietan salatzen jarraituko dugu.
Osasun Departamentuak pandemia aitzakia gisa erabili du aspalditik maila politikoan prestatzen ari ziren aldaketa batzuk egiteko. Azken hilabeteotan, ia ez da langilerik kontratatu osasun etxeetan, eta, bitartean, langileria arloko baliabide gehienak IruƱeko ospitalez kanpoko larrialdi-zerbitzura bideratu dira. Hori dela eta, Oinarrizko Osasun Laguntzako gainerako zerbitzu eta zentroak langilerik gabe, baliabiderik gabe eta beren lana modu polibalentean eta erabakigarrian betetzeko gaitasunik gabe geratu dira. Egoera are larriagoa da osasun etxeetako eta ospitaleetako langile asko txertaketa-kanpainara lekualdatu direlako, eta horrek arazoak sortuko ditu, bai pazienteei ematen zaien arretari dagokionez, bai langileen librantzetan eta oporretan.
Osasun etxeetan, plantillak gaizki dimentsionatuak daude, eta kolektibo eta zerbitzu jakin batzuen alde egiten da beste batzuen kalterako. Adibidez, Erizaintzako Zainketa Teknikarien kolektiboa osasun etxeetatik eta ospitalez kanpoko larrialdi-zerbitzutik ia desagertu da. Horrek garbi erakusten du gure agintariek ez dakitela zein diren kolektibo horren funtzioak eta gaitasun profesionala; irizpide argirik gabe sartu edo kendu dituzte osasun etxeetatik, eta ez dute inoiz jaso Oinarrizko Osasun Laguntzako Gerentziaren sostengua. Gerentzia hori ez da gai izan COVIDek sortutako egoera aprobetxatu eta osasun etxeek dituzten gabeziak optimizatzeko, eta unean-unean dagoen eskariari erantzuteko eredu baten alde egin dute, eredu prebentibo, irisgarri, jarraitu eta koordinatu baten alde egin beharrean.
Bestalde, kontratazioari buruzko hainbat kexa jasotzen ari dira, erakusten dutenak ez dagoela kontratazio prozesuak egiteko irizpide homogeneorik eta konparaziozko bidegabekeria handiak daudela zentro batzuen eta besteen artean. Antolaketa eta kudeaketa falta izugarria dela kausa, osasun etxeak babesik gabe gelditzen ari dira, bai aurrekontuen aldetik, bai langile-baliabideen aldetik.
LAB sindikatutik salatu nahi dugu egiturazko kontratu ugari sinatzen ari direla batere kontrolik gabe, eta produktibitateak modu arbitrarioan ordaintzen ari direla, gardentasun gutxirekin eta zenbait bururen onespenarekin, haiek ere kobratu baitituzte.
Horrek guztiak egiaztatu digu Oinarrizko Osasun Laguntzako Gerentziak eta kontseilariak berak ez dutela inolako interesik honako gai hauek jorratzeko: langileen lan baldintzak duintzea, kontratatzeko zailak diren lanpostuak betetzea, osasun txartelen ratioa gutxitzea, osasun etxe bakoitzeko erizainen ratioa handitzea, taldeetan profesional berriak sartzea eta beste kolektibo batzuk finkatzea, eta lehendik dauden profesionalak aintzat hartzea (bai ekonomikoki, bai lan arloan). Eta bitartean, aurrekontuak efizientzia gutxiko beste baliabide asistentzial batzuetara bideratzen dira.
Horren guztiaren aurrean, LABek beti babestuko ditu osasun sistema publikoa eta langileen lan baldintza duinak defendatzeko proposatzen diren mobilizazio eta aldarrikapen guztiak.