Nafarroako metalgintzako patronalak, handiak zein txikiak, ez ditu bere asmoak ezkutatzen. Beraiek, euren proposamenetan dioten bezala: "1.- Soldaten geldotzea, 2.- Lanaldiaren igoera (8 ordu), 3. -Malgutasun gehiago".
Hau guztia lortu ahal izateko, lan erreformaren aldeko apustuan berresten dira, enpresetan hitzarmena ez betetzeko prozedurak erraztuz. Halaber, Nafarroako patronalarentzat Estatu mailako akordioak lehentasuna dauka, soilik Nafarroan negoziatu daitekeelako han negoziatzen ez dena. Hau da, nahiago dute Nafarroan negoziatu baino, Madrilen negoziatzea, ziur asko honelaxe merkeago aterako zaiela jakin dakitelako.
Aipamen berezia merezi du kontratazio berrientzat sortu nahi duten peoi kategoria berriak. Hau gauzatuz gero, langile berriek 5 urtez 3.000 € gutxiago kobratuko lukete oraingo langileekin alderatuta, lan berbera egin arren. Kalitatezko enplegua suntsitu eta, bere ordez, zabor enplegua sustatu nahi dute.
Laburbilduz, Nafarroako metalgintzako patronalek aurkeztu dizkiguten plataformek langabezia, desberdintasuna eta prekarietate gehiago baino ez dituzte ekarriko, hain zuzen ere, inoiz baino beharrezkoagoa denean enpleguaren alde eta aberastasuna era justuan banatzeko neurriak hartzea. Hau guztia, gutxi batzuen dibidendoak handitzeko eta esku bakar batzutan jartzeko denok sortzen dugun aberastasuna. Patronalaren diru-goseak ez dauka mugarik. Onartezina da.
LABen iritziz, planteamendu hauek erabat onartezinak dira, basakeria hutsa. LABek, egoera hau saihesteko asmoz, bere esku dagoen guztia egiteko konpromiso irmoa adierazi nahi du.