Iragan maiatzaren 24an hainbat komunikabidek “CCOO eta UGTren egoitzak Iruñeko merkataritza gune berrira” lekualdatuko zituztela iragartzen zuen albistea jaso zuten, operazioa “konplexua” zela azalduz, “Ministerioaren, sustatzaileen eta Udalaren artean”. Eskuinaren enegarren pelotazoa Iruñean. Eta beti bezala, sustatzaileen eta merkataritza gune handien mesedean, gure herri eta auzoen bizitzaren gainetik. Horrela, Azpilagañako, Arrosadiko eta Iturramako bizilagunen eta merkatarien gaitzespena eta kritika jaso du, LAB sindikatuak erabat partekatzen duena.
Sindikatuen egoitzen aferari dagokionez, operazio horren norainokoa ezagutu ahal izateko –ez baita konplexua, iluna baizik–, komeni da azaltzea Ondare Sindikal Metatua higiezinez osatuta dagoela, eta higiezin horien titulartasuna Espainiar Estatuko Administrazio Orokorrarena dela. Hala, sindikatu eta enpresa erakundeei uzten zaizkie higiezin horiek beren eginkizunak bete ditzaten.
Hala ere, eskuragarri dauden datuek (1999koak, Lan Ministerioak ez baitizkigu datu eguneratuak eman) eta CCOOren eta UGTren egoitzak lekuz aldatuko dituztela iragartzeak erakusten duten bezala, Espainiako Lan Ministerioak ondare hori kudeatzeko duen moduak irizpide guztiz arbitrario eta diskriminatzaileei erantzuten die, Erregimenaren laguntza eredu sindikalari mesede egin nahi dion logika erabat klientelarrari. Ildo horretan, ondarea “dopin sindikal” gisa erabiltzen da gehiengo sindikaletan eragiteko.
Horrela, berebiziko eskandalua da Nafarroan CCOO eta UGT sindikatuen, hau da, betikoen lokalen beharrak konpontzen diren bitartean, beste zentral sindikal batzuk, zehazki LAB sindikatuak, 24 urte geroago Ministerioak bere konpromisoak betetzeko zain jarraitzea. Hain zuzen ere, konpromisoa hartu zuen LABi lokal bat uzteko, Ondareari buruzko 1997ko martxoaren 6ko Aholku Batzordearen bilerako XVIII. aktan jasota dagoen bezala.
Beraz, gertakarien eta datuen errealitateari zorrozki erreparatuta, ondorioa argia da: LAB sindikatuak diskriminazio bat jasaten du, hamarkadetan zehar luzatu dena, eta horrek bere eginkizun eta funtzio sindikaletan baldintza berdinetan parte hartzea eragozten dio, gainontzeko sindikatuekin alderatuta. Hala, sindikatuen ordezkaritzaren ehunekoari kasu eginez gero ia 1.200 metro koadro egokituko balitzaizkio ere, LAB sindikatuak gaur egun 0 metro karratu ditu (zero). Hau da, LAB da Nafarroako lau sindikatu nagusien artean ondare sindikalik ez duen bakarra. Eta hala ere, diskriminazio hori jasanezina bada ere, LABek bere erabateko autonomia eta gaitasuna berresten ditu borroka sindikal nagusietan parte hartuz, azken hamarkadan langileen ordezkaritza eta babesa gehien handitu duen sindikatua izanik.
Ondorioz, Espainiar Lan Ministerioari eskatzen diogu bidegabekeria eta diskriminazio sindikal hori behingoz buka dezala, eta bere konpromisoak bete ditzala. Era berean, Ministerioak betetzeko borondate edo determinazio gutxi duenez, Madrilen ordezkaritza duten Nafarroako alderdiekin eta Nafarroako Gobernuarekin bilera sorta bat eginen dugula iragartzen dugu, egoera hori epe laburrean konpon dadin. Aldi berean, gure zerbitzu juridikoen esku jarri dugu egoera hau, ahalik eta modurik eraginkor eta egokienean jardun dezaten LABen komunitataren interesak defendatzeko.