Ehunka langile eta herritarrek bat egin dute Urdulizko lantegi historikoa herrian mantentzeko eta deslokalizazio asmoei ezetz esateko mobilizazioarekin. Eskualdeko industria-ehuna babesteko beharrizana azpimarratuta, enpresari ez ezik, instituzio publikoei ere esku hartzeko eskatu dio enpresa batzordeak.
Manifestazioaren amaieran, Mecanerreko beharginek eskerrak eman zizkieten manifestazioan parte hartu zutenei eta irailaren 1az geroztik babesa eta elkartasuna adierazi dieten guztiei.
Egun batetik bestera, hitzarmen kolektiboa berritzeko negoziazio-prozesuaren erdian, Stellantiseko zuzendaritzak Mecaner ixteko erabakia hartu zuen, eta 148 pertsona utzi nahi ditu: 144 Mecanerekoak eta 4 garbiketako azpikontratakoak. Plan estrategiko baten barruko erabakia da, helburu argi batekin: mozkin- marjinak handitzea, deslokalizatuz eta kostuak murriztuz (normalean beste langile batzuen esplotazioaren bidez).
Beste behin ere, bideragarritasun- eta lehiakortasun-eza aitzakia hartu dute enpresak ixteko, enplegua suntsitzeko, pobretzeko eta prekariezatzeko.. Gogoan izan behar da Stellantisek 16.000 milioi euroko irabaziak izan zituela 2022an… Lotsagabea izan behar da gero, etekin horiekin lehiakortasunik ezaz hitz egiteko.
Zoritxarrez, Mecaner ixteko iragarkia ez da berria gurean. Azken urteotan, gure lurraldean industria-enpresak etengabe ixten ari dira. Denoi etortzen zaizkigu gogora zenbait enpresa, hala nola Dismodel eta Trokenor (duela urte batzuk), Matricerías Deusto, GTS, Cable eta Alanbreak, La Auxiliar Naval…
Itxierez gain, Uribe Kostan industriako eta kalitateko enplegua galtzen ari da etengabe, eta, ondorioz, industria-enplegua suntsitzen ari da. Horren adibide dira Alconzako kaleratzeak. Horien ondorioz, industriak gero eta pisu txikiagoa du Euskal Herrian, eta turismo- eta zerbitzu-herrialde bihurtzen ari gara.
Stellantisen zekenkeriak eta Mecaner ixteko erabakiak mugarri bat jarri dute. Ez dugu onartuko inposatu nahi diguten etorkizun beltza, inoiz ez da aukera bat izan guretzat. Eraso honen aurrean borroka besterik ez zaigu geratzen. Eskualdean eta Euskal Herrian behin eta berriz gertatzen ari den egoera baten aurka borrokatzea, bidegabea dela uste dugunaren aurka.
Mecaner erreferentziazko enpresa da eskualdean, eta herri horretako belaunaldiek bertan lan egin dute. “Fabrika historiko” bat, eskualde eta herri bateko paisaiaren eta historiaren parte dena.
Borroka hau ez da soilik Mecaner-eko langileen borroka; herri baten, eskualde baten eta langile-klasearen borroka da, industria-ehuna defendatzeko; izan ere, industria-ehun hori gero eta txikiagoa da herrialdean benetako industria- politika eraginkorrik ez dagoelako.
Herri baten borroka, konpromiso eta duintasuna eskualdeko industriaren, enpleguaren defentsan eta etorkizunaren alde. Horregatik, multinazionalari aurre egiteko ordua da, produkzioa hemen geratzen dela ziurtatzeko, lanpostuak mantendu daitezen.
Alarmak piztu eta herri gisa erantzuteko unea da. Langileak, eragile sozial eta politikoak, herritarrak…
Amaitzeko, Eusko Jaurlaritzak zein Bizkaiko Foru Aldundiak beren gain hartu behar dute erantzukizuna, eta aktiboki parte hartu behar dute Mecanerren jarraipena ahalbidetuko duen konponbide baten bila. Eginkizun aktiboa izan behar dute, eskualdeko industria- eta ekoizpen-ehuna mantentzeko politika errealak eta eraginkorrak gauzatuz, enpresak etengabe itxi eta deslokalizatzea eta enplegua suntsitzea galaraziz.
Zuzendaritzari argi adierazi diogu aurrean izango gaituela eta gure lanpostuen defentsan amaierara arte borroka egingo dugula.
Erronka handia eta helburu argia ditugu aurrean: Stellantisen erabakia aldatzea eta Mecaner salbatzea, plantaren enplegua eta etorkizuna bermatuz.