Lan erreforma ezberdinek aurrera egin duten neurrian, lan eremuetan eskubideak murrizteko interesa etengabea izan da patronalaren aldetik. Prekaritatea, esplotazioa, sexuen araberako diskriminazioa, miseriazko soldatak eta abar enpresarien ohiko hizkera bilakatu direnean, agerian gelditu dira jasotako ordainengatik morrontzako eta gatibu den eredu sindikalaren defendatzaileak.
Politika ekonomiko eta sozialetan aldaketak bultzatzeko borroka eta antolakuntza erreferentzia diren egoera batean, inoiz baino garrantzitsuagoa da bi eredu sindikalen arteko konfrontazioa. Marka España eredua “eta nirea zer” horren inguruan mugitzen da, hitzarmenak gutxiengoan sinatzeko prestutasuna adierazten du (baldin eta tartean ordainik badago), geure eskubideak saltzeko ere, baita geure lan baldintzetan murrizketak eta atzerakadak onartzeko… Eta larriena, Sistema eusten duen hirugarren hanka, patronalarekin eta agintari klasearekin batera, izateko prest agertzen dira.
Patronalarentzat zoritxarrez bestelako eredu sindikala badago, zein gai sozialengatik kezkatzeagatik ilegalizatu nahi izan dutena; kontrako ahotsak isiltzea besterik bilatzen ez diren balizko erakunde sozialetan postuekin erosi nahi dutena; gehiengoaren kontra sinatutako hitzarmenei zilegitasuna emanez desaktibatu nahi duten eredua… Azken finean borrokaren alde, antolakuntzaren alde, eta sektore eta baldintza guztiak aktibatzearen alde egiten duen eredua: finkoak, ebentualak, etxeko langileak, praktiketako ikasleak, autonomoak, prekarioak, langabetuak… halaxe izango da benetako aldaketa lortzeko bidea.
Duela 41 urte Gasteizko kaleak amorruz eta saminez bete ziren, Estatua era basatian erreakzionatu eta bost langile hil zituenean, baina kaleak duintasunez eta borroka ereduaz ere bete egin ziren. Ez zuten amore eman; ez zituzten euren eskubideak saldu; ez zituzten traizionatu kaleak hartzera bultzatu zituzten printzipioak; patronalak ez duela inoiz ezer musutruk ematen oso argi zeukaten; eskubideak konkistatu eta defendatu egiten direla; eta garrantzitsuena, gaur defendatzen eta konkistatzen duguna etorkizun klabean egiten dugula.
LAB proiektu sindikalaren parte garenok eredua horixe dela sinesten dugu: antolakuntza elementu nagusi bezala; borroka tresna dinamizatzaile gisa eta jendartearen aktibazioa bide erabakigarri moduan. Horixe geure apustua: elkarrekin antolatu eta borrokatu, prekaritatearen aurka, injustizia sozialaren aurka, kapitalismoaren aurka, geure etorkizunaren jabe izatearen alde, Euskal Herri independente eta sozialistaren eraikuntzan.