Pasa den urriaren 15ean lan istripu berria izan zen Lemoizeko obra batean eta nola ez, berriro ere bereziki zigortutako sektore batean, eraikuntzan. Zoritxarrez, Felixen heriotzak ez du dagoeneko konponbiderik, baina guztion erantzunkizuna da, batez ere instituzio publiko eta enpresariena, langileen biziarekiko gutxieneko errespetua izatea.
Bitxia da OSALANek (Laneko Segurtasun eta Osasunerako Euskal Erakundea) istripua ez traumatikotzat jotzea, heriotza honen arrazoi naturalak aipatuz eta horrela, istripua ikertzea saihestuz.
LAB sindikatutik pentsatzen dugu lanaldi amaigabeak, laneko erritmo gehiegizkoak, azpikontratazioa, ebentualitatea; azken finean, herrialdeko hitzarmena ez betetzea eta honek dakarren sektorearen desarautzea funtsezko faktorea dela antzerako istripuak gerta daitezen.
Horren hamaika adibide ditugu. Adierazgarrienetako bat San Mames berriko lanetan aurki dezakegu. Ez dago gutxieneko segurtasun neurririk eta indarrean dagoen legedia ez betetzeak eta laneko erreformak enpresa handien irabazien mesedetara aplikatzeak antzerako egoerak sortarazten dituzte, beti langileoi bizitzea tokatzen zaizkigunak.
Hemendik administrazio publikoei exijitzen diegu herrialdeko eraikuntzako hitzarmena betetzea bermatzeko, gutxieneko lan baldintzen errespetuaren bermatzaile bezala.