LAB argi posizionatzen da: ontzigintza sektore estrategikoa da Euskal Herriarentzat, Ezkerraldean sortzen duen enpleguagatik, eta batez ere, industrian bertako beste enpresekin sortzen dituen sinergiengatik.
Baina La Navalen etorkizuna bertako langile guztien etorkizuna izan behar da, eta hortaz, bigarren mailako langile moduan hartuak izaten ari diren azpikontratutako langileen etorkizuna bermatzea eskatzen dugu.
Prekarietatean eta akziodunen interes partikularrean oinarritu da La Navalen kudeaketa kaskarra. Baina etorkizuna izan dezan, jadanik egiten ez diren itsasontzi haundiak egiteko merkatura jo behar da, kudeaketa onaren bidez. Ontzi handiak egiten da punta puntakoa La Naval, eta eman den kudeaketaren ondorioz (non lehentasuna akziodunek euren beste enpresetan jarri duten), ez da ontzi haundiak egitearen aldeko apustua egin.
Eusko Jaurlaritzak akzioak erosteko asmoa duela dio. Guk ondo ikusten dugu. Baina Urkulluk azaldu beharko luke publikoki zergatik den ona La Navalen akzioen zati txiki bat erostea, eta aldiz, CEL Taldean, akzioen %40a edukita akzioak saldu zituen. Akzioen jabetza enpresen kontrol ekonomiko eta sozialerako erabili behar da, eta Eusko Jaurlaritza ez dago horretarako prest. Enpresa estrategikoetan kontrol publikoa areagotzea beharrezkoa da, baina hori ez da lortzen akzioak bakarrik izanda, konpromisoak behar dira.
La Navalek etorkizuna izan dezake, eta horretarako ondorengo neurriak proposatzen ditugu:
1. Azpikontratetako langileak interlokutore bezala aitortuak izatea eskatzen dugu instituzio eta eragileen partetik.
2. Jaurlaritzak ontzigintza sektorearen aldeko apustua zehaztea partetik Industria Plan batean.
3. Akzioen kontrol lokala eta publikoa bermatzea, Jaurlaritzaren Kapital Arriskuko Sozietate baten
bidez.
4. La Navalerako bideragarritasun plana, ontzi handien eraikuntzan, lan baldintzen bermea eta
finantzazio plan baten oinarrituta.