Covid-19ren krisiaren ondorio ekonomiko eta sozialek jendarte osoa kolpatzen jarraitzen dute, baina oso modu desberdinean. Izan ere, enpleguaren suntsiketa bereziki gogorra izaten ari da 16 eta 24 urte bitarteko gazteen artean. Hori ez da kasualitatea, kolektibo horrek prekarietate eta lan-ezegonkortasun handiagoko baldintzak baititu, bai krisi-garaian, bai oparoaldi ekonomikoan.
Badirudi azaroan langabeziak izan duen bilakaerak su-eten txiki bat eman duela, baina arretagunea zabaltzen badugu, lehen iritzi hori gezurtatzen duten beste aldagai batzuk topatuko ditugu.
Izan ere, azaroaren amaieran 5.416 langabe gutxiago zenbatu dituzte Hego Euskal Herrian. Hala ere, langabeziaren zifra ofizialen jaitsiera txiki horrek ez du eraginik izan enpleguan, ez behintzat Gizarte Segurantzaren sisteman, horrek 180 afiliazio garbiren igoera txikia adierazten baitu.
Bestalde, ez dugu ahaztu behar enplegu-erregulazioko egoeran dauden langileen kolektiboa, nahiz eta teknikoki pertsona landuntzat hartzen diren.
Pandemiaren bigarren olatuaren eta kutsatzeak geldiarazteko hartutako neurri murriztaileen ondorioz, ABEEE batek eragindako pertsonen kopurua % 60 igo da azaroan. Gaur egun, 41.704 pertsona daude ABEEE baten eraginpean, urrian 25.955 pertsona zeuden bitartean.
Halaber, 25.044 langile autonomok beren jarduera ekonomikoaren murrizketa administratiboarekin lotutako aparteko prestazioak eskatu dituzte azaroan.
Azkenik, gogoratu behar da aurreko urtearekin alderatuta, Hego Euskal Herrian 25.770 langabe gehiago erregistratu direla, hau da, kopuru erlatiboetan %17,6 gehiago. Bien bitartean, gazteen langabezia izugarri ugaritu da, urteko % 44,6ko erritmoan.
Koronabirusaren aurkako txertoa edukitzeak susperraldi ekonomikoa aurreratu dezake, baina egoera hori oraindik ez da iritsi eta ondorioak ez dira automatikoak edo miragarriak izango. Nolanahi ere, susperraldia inklusiboa izan dadin, gizarte-sektore guztiei egin beharko lieke mesede, eta, bereziki, gazteriaren berariazko arazoa agenda politikoan sartzea eskatzen du.