Enplegu zerbitzu publikoetan erregistratutako langabeziak 1.813 pertsonetan egin zuen gora urtarrilean aurreko hilabetearekiko. Honekin, 154.329 langabetutakoa da Hego Euskal Herriko kopuru ofiziala.
Honen berehalako arrazoia gabonetako kanpainaren amaiera eta bere ondorioak dira, nagusiki, merkataritza eta ostalaritzan. Baina sakonean jatorrian dagoena sortu den enpleguaren zati handi baten kalitatea txarrean dago:, baldintza koiunturalei lotutako enplegua, prekarioa, gaizki ordaindu eta egonkortasunik gabea.
Hori dela, langabeziaren bilakaerak urtarrilean ondorio bereziki negatiboak izan ditu zerbitzu sektorean eta emakumeen artean. Izan ere, emakumezko 2.974 langabetu gehiagorekin amaitu da hilabetea (%3,5 gehiago), eta gizonezko langabetuen kopuruak behera egin du 1.161 pertsonetan, abenduarekin alderatuta.
Bestalde, garrantzitsua da ohartaraztea langabezian dagoen pertsona bakoitzeko beste bi daudela enplegu zerbitzu publikoetan izena emanda. Zalantza barik, egun dagoen enpleguaren baldintza eta soldata txarrak daude enplegu hobea bilatzeko izena ematen duten okupatuen kopuruaren igoeraren atzean.
Kontratazioari dagokionez, sinatu ziren 10 kontratutatik 9 aldi baterakoak izan ziren. Honek azaltzen du gurean ematen den aldi-baterakotasun tasa, %26an kokatzen dela, Europar Batasuneko handienen artean egotea, Polonia honezkero gaindituta (%23,8), Espainiako estatua baino ez du aurretik (%26,9).
Langabeziagatiko babes sistemari dagokionez, salatu beharra dugu bere estaldura maila apala. Egun, ofizialki langabetuak direnen %30,8ak baino ez du langabeziagatiko prestazioren bat jasotzen, honek dakarrena da arretarik gabe uztea langabezian dauden ia 105.000 pertsona.
Gainera, onuradunen %38ak prestazio asistentzialen bat jasotzen du, batazbestean, hilean 430 eurotara iristen ez dena.
Eta emakumeek jasotzen duten prestazio kontributiboaren zenbatekoa gizonek jasotzen dutenean baino apalagoa izaten da, batazbeste %15 gutxiago kobratzen baitute (SEPEk emandako azken datua, 2018ko abenduari dagokiona Estatu mailan).