Hego Euskal Herriko langabezia datuak aztertzen baditugu, langabezia %0,1 igo da aurreko hilabetearekiko, aldiz, %5 jaitsi da pasa den urtearekiko. Jaitsiera Araba Eta Gipuzkoan izan duen bitartean, Nafarroa eta Bizkaian zertxobait igo da.
Nafarroari dagokionean, gazteen langabeziaren gorakadan jarri behar dugu arreta; izan ere, pasa den hilabetearekiko %4,8 igo baita 25 urtetik beherakoen langabezia.
Sexuen arabera, urte arteko datuei erreparatuz, gizonezkoen langabezia %7,3 jaitsi da, emakumezkoen artean %3,3a besterik jaitsi ez den bitartean. Pasa den hilabetearekin alderatuz, ordea, gizonezkoen langabezia igo egin da, emakumeena jaitsi den bitartean. Ez gaude joera baten aurrean, baizik eta lan-merkatu ezegonkor baten aurrean, non gazteak edo emakumeak eskulan merkea diren kapitalarentzat, sektore prekario edota aldi baterako enpleguak betetzen.
Enplegua modu nabarmenean ez da suntsitzen ari. Hala ere, enpleguaren kalitatean eta egungo krisi ekosoziala insituzioetatik abordatzen ari diren modu ez-nahikoan jarri behar dugu arreta.
Batetik, enpleguaren kalitatea lehen mailako kezka iturri da sindikatu honentzat. Eskuartean ditugun datuekin lan eta bizi baldintzen prekarizazioa eredu honen konstante bat dela berresten dugu: emakumeon soldata arrakala egiturazkoa dela, jornada partzialak handitzen ari direla, kontratu mugagabeek ez-nahikoak izaten jarraitzen dutela edota gazteek etorkizuneko bizi proiektu bat eraikitzeko baldintza materialak eskuratzeko ezintasuna dutela. Lan erreformak langileon lan baldintzak hobetuko zituela saldu zen Madriletik, baina argi dago erreformak ez dituela helburuak bete eta patronalaren aurrean mobilizatzera behartuak gaudela.
Era berean, egungo testuinguru sozioekonomiko ezegonkorrean langabezia datua ezin da modu isolatuan aztertu ezta interpretatu ere. Izan ere, egoera prekarioan bizi diren langileak gero eta gehiago dira. LABek datozen egunetan aurkeztuko duen azterketaren arabera, inaktiboak diren langileak, langabezian daudenak edota 1.400 euro baino gutxiagoko diru sarrerak jasotzen dituztenak kontutan hartuz.
Bestetik, kronifikatzen ari den prekaritate eta pobrezia egoerari aterabide justua emateko, ezinbestekoa da instituzioetatik ere egoera abordatzea. Politika publiko ausartak behar ditugu erabaki politikoen ondorioz sortu den krisi ekosozialari aurre egiteko. Eremu politikoan ere gehiengo berriak eraiki behar dira egoera eraldatuko bada.
Emergentzia sozialeko egoera honetan, langileok ezin gara zain egon eta mobilizazio sindikal zein soziala ezinbestekoak dira. Zentzu horretan, LAB sindikatua borroka ziklo berria artikulatzen ari da, langile guztiekin eta langile guztientzat.