Aldarrikapen eguna egin dugu Ipar nahiz Hego Euskal Herrian. Ipar Euskal Herrian, Frantziako Gobernuak ezarri asmo dituen murrizketen kontrako grebaren testuinguruan, Baionako manifestazioan hartu dugu parte. Hego Euskal Herrian, berriz, hamaika ekintza egin ditugu, enplegu duina, prekaritatearen amaiera eta soldata arrakalaren ezabaketa aldarrikatzeko. Gipuzkoako enpresen elkarte ADEGIren egoitzaren parean, Donostian, LABeko idazkari nagusi ondoko Igor Arroyok mezu argi bat bidali dio euskal patronalari: “Lan erreforma honekin ez da bake sozialik izango”.
LABeko militanteek ADEGIko egoitza okupatu bitartean eginiko adierazpenetan, Igor Arroyok Confebask eta CENen ardura seinalatu du: “CEOEren partaide gisa, lan erreformaren derogazioaren aurkako lobbyaren parte izan dira. Confebask eta CENek prekaritatearen aldeko apustua egin dute berriro ere, jakin arren prekaritateak eragin kaltegarria daukala langileon bizitzetan. Enpresa ereduaren inguruko diskurtsoen gainetik, euskal patronalak bere etekinak lehenesten ditu lan baldintza duinen aurretik”.
Langileon bizitzetan ez ezik, prekaritateak euskal ekonomian ere dituen eragin kaltegarria hizpide izan du Arroyok: “Soldata baxuen eta baldintza kaskarren bideak amildegira darama euskal ekonomia. Enplegu duinik gabe ez dago kualifikaziorik, ez eta berrikuntzarik. Ez dago Industria 4.0 egiterik, enpleguari dagokionez 1.0 bertsioa ezartzen bada”.
Igor Arroyok Madrilgo elkarrizketa sozialean eginiko akordioaren zilegitasun falta nabarmendu du: “Mahai horretan euskal langileok ez gaude ordezkatuta. Hego Euskal Herriko ordezkaritza sindikalari erreparatuta, UGT eta CCOOen artean langileen %34 besterik ez dute ordezkatzen. EAEren kasuan, %29. Hemengo gehiengo sindikala akordio honen kontra dago. Eta UGT eta CCOOeko jendea ere lotsatuta dago, ikusita euren sindikatuek PPren lan erreformari men egin diotela”.
Honela, Madrilgo aritmetikaz baliatuta Euskal Herrian bere nahiak inposatzeko tentazioaz ohartarazi dio LABek ADEGI eta gainontzeko patronal elkarteei. “Gu ez gaude lotuta Madrilgo akordioari. Akordio horrek ez du gehiengoaren legitimitaterik Euskal Herrian. Ondorioz, hemen ez dizuegu oparituko inolako bake sozialik”.
Pasa den azaroan LABek Confebask eta CENi eginiko interpelazioa berretsi du Arroyok: “Gu prest gaude akordioetarako, baina eta langileen arazoei konponbidea emango dieten akordioetarako. Prest gaude 1.400 euroko gutxieneko soldata arautuko duen akordio interprofesionala egiteko. Prest gaude 30 orduko lanaldiaren bidez enplegua eta zaintza lanak banatzea ahalbidetuko duen akordio interprofesional bat egiteko. Baina, momentuz ez dugu patronalen aldetik inolako erantzunik jaso”.
Gauzak horrela, mobilizazio ziklo berria iragarri du Arroyok datozen hilabeteei begira: “Pandemiak agerian utzi ditu osasun sistemaren gabeziak, baita zaintza sistemaren pribatizazioaren ondorioak ere. Pandemian zehar ikusi dugu nolako baldintzetan lan egiten zuten emakumeek, oinarrizkotzat jotzen ziren zerbitzu horietan. Eta horrekin batera, KPIaren igoera izugarria ikusten ari gara. Euskal langileok ez gara egoera honekin konformatuko. Greba eta mobilizazioetara joko dugu sektorez sektore eta enpresaz enpresa datozen hilabeteetan”.
Era berean, euskal gehiengo sindikalak lan erreformaren derogazioa eskatu eta lan harremanen esparru propioa aldarrikatzeko egindako deialdietan parte hartzeko deia egin du Arroyok. Hain zuzen ere, urtarrilaren 30ean Hego Euskal Herriko lau hiriburuetan manifestazioak eta otsailaren 2an lantokietan mobilizazioak egingo ditugu.
Ekintzak, nonahi
Hainbat eskualdetan mobilizazioak egin ditugu, Aldarrikapen Egunaren baitan, eta protesta ekintza bakoitzak bere ezaugarritze propioa izan du, egun piztuta dauden borroken isla. Argazki bilduma egin dugu mobilizazio horietako batzuekin.