Osakidetzako sindikatuok azken hilabeteotan darabilzkigun lau aldarrikapenen inguruko mobilizazio fase berria abiatu berri dugu. Hala ere, Mahai Sektorialaren batzar bakoitzean (azkena, otsailaren 18an) negoziatzeko borondaterik eza adierazi du Osakidetzak. Are gehiago, bilera horiek negoziazio parodia bihurtu egin ditu.
Bereziki larri deritzogu negoziazio proposamen barruan “Osakidetza hauteskunde esparruei” buruzko puntu sartu izanari. ESI antolakuntzak eskatzen duen hauteskunde esparruen berrantolaketa sindikatuok eta Osakidetzak jorratu behar dugun eztabaida tekniko hutsa da. Ez dauka zerikusirik, inondik inora, sindikatu eta langileok borrokatzen ari garen puntuekin eta, halaber, ezin ditu baldintzatu. Sindikatuok ezin dugu hori onartu. LABek, behintzat, ez du egingo.
Onartzen ez dugun beste kontua zera da: negoziazio proposameneko puntuak negoziatzeko gertatzen ari diren aldebiko bilerena (sindikatu bakoitza Osakidetzarekin). LABek jarraitzen du defendatzen hori guztia modu publikoan hitz egin behar dela, horretarako deitzen diren Sektoreko Mahaiaren bileretan, hain zuzen ere. Dinamika honekin jarraitzeak negoziazio kolektiboa desitxuratzen du, mesfidantza sortu, arazoak sortu eta batasun sindikala ahuldu baino ez du egiten.
Beraz, LAB sindikatuak Osakidetzako Zuzendari Nagusiari Mahai Sektorialen bileretarako gutxieneko baldintzak exijitu dizkio: deialdia idatziz bi aste lehenago; gai-ordena zehatza eta garatua eta, batez ere, deialdiarekin batera negoziazio proposamena idatziz ere helarazi (beti ere, ekarpenek bilera berria justifikatzen badute).
Osakidetzako Mahai Sektoriala ezin da negoziazio antzerkia izan. Osatzen dugun intersindikalaren gainontzeko sindikatuak gauza bera egitera eta jarrera komuna hartzera gonbidatzen ditugu, eta langileok ahalegin berezia egitera komunean antolatu ditugun mobilizazioetan parte hartzen. Hauxe da Osakidetzako Zuzendaritzari eta Darpon jaunari mozorroa kentzeko modu zuzena.