Erregimen bereziak eta araudi osagarriak ez diote behar honi erantzuten.
Etxeko langileek lanaldiaren erregistrorik ez izateak erakusten du instituzioek bertan behera utzia dutela kolektibo hau, eta betetzeari uko egitea sektoreko langileak jasaten ari diren esklabotza justifikatzen jarraitzea da.
Harrigarria da eskubideak eskatzea oraindik ere bide luzea eta zaila dela dioten albisteekin topo egitea. Autonomia erkidegoa eta demandak jartzen diren epaitegiak edozein izanda ere, erantzuna beti da berdina: etxeko enpleguari eta, ondorioz, haren salbuespenezko harremanei ematen zaien izaera berezia.
Gai honekin lotutako azken albistea Galiziatik iritsi bazitzaigun ere, egoera berdina da etxeko enpleguan ari diren emakumeentzat* Espainiako estatu osoan zehar, Hego Euskal Herria barne, batez ere barne-erregimenean daudenentzat, egunez egun lan-eskubideak urratzen zaizkielako eta bizi-kalitatea gero eta mugatuagoa dutelako.
Lan-denboraren erregistro horren garrantzia da benetako lanaldiak, lan-denborak eta dagozkien atsedenaldiak erakusteko balio duela.
Hala eta guztiz ere, familia-etxeak enplegu-zentrotzat hartzen denean balio ez duela esatea emakume* langile hauek sexuagatik diskriminatzen dituen debeku bati eustea da, etxeko enpleguaren % 95 emakumeek* egiten baitute. Gizon guztiek eskubide hori bermatuta duten bezala, sektore horretan dauden ari diren emakumeek* ez dute horrelakorik.
Duela gutxi, Zainketa eta Laguntzaren Nazioarteko Eguna eta, bestetik, Zaintzaileen Eguna ospatu izan badira ere, interesatzen ez den zerbait da etxeko enpleguari dagokionez eta hainbeste emakumek* lan hori egiteko baldintzak hobetzeari dagokionez, hauek gero eta prekarioagoak baitira. Hori guztia, oraindik ere zentzurik ez duen egoera batera baztertzen direlako.
Zer du sektore honek berezia, etxeko zerbitzuko langileen zereginak barnebiltzen baditu? Zer egiten du enplegu horrek beste hainbatetatik desberdin, zeintzuetan enplegatzaileek baduten lanaldiaren erregistrorako baliabideak ematearen betebeharra?
Enplegu horrek ez du erregulazio sendorik, hala nola, lan ikuskaritza eraginkorra etxeetan, ezta hitzarmen kolektibo propiorik, gaua igarotzeari eta presentzia-ordu ospetsuei buruz emandako erantzun urrietatik ihes egiten duten egoerak arautuko dituena. Izan ere, askotan, lan egiteko ordu efektiboak izaten dira presentzia orduak.
Ematen du agintariek ez dakitela beren kudeaketa eta borondate politiko faltak langile horien bizitzei eta lan-baldintzei egindako gehiegikerien erantzule egiten dituela. Galiziakoa bezalako epaiek berretsi egiten dute instituzioen utzikeria, gaizki deitutako funtsezko enpleguaren gutxiespena eta inplikatutako ministerioek barne erregimeneko etxeko langileak esklabotzaren adierazpen gordinenera kondenatzeko ahalegina.
Hori guztia dela eta, argi dago etxeko enpleguak lan-harremanen esparru propioa behar dela, lan-baldintzak babestu eta bermatuko dituen erregulazioa behar dela, eta hitzarmen kolektibo bat aplikatu behar dela, familia-eremuko lanaren berezko eskakizunak jasoko dituena, eta ez Errege Dekretu bat, bere aplikazioan hari-mutur asko uzten dituena.
Asanblada irekia Iruñean
Honetaz gain, etxeko langileak antolatzen dihardu LAB. Horrela, Bilbon, asanblada irekiak antolatzen ditu hilero. Eta Nafarroan ere ekin dio lan horri. Horrela, azaroaren 16an, 16:00etan asanblada irekia egingo dugu bere egoitzan, Arga ibaia kaleko 12-14an. Helburua, langileak elkartu eta euren eskubideen inguruan ikastea (paperak, kontratuak, oporrak, aparteko pagak, barruko lanaren egoera…).
