Elkarretaratzea egin dugu Mahai Sektorialeko gaurko bileraren aurretik, langileek jasaten duten tratu txar sistematikoa salatzeko.
LAB, SATSE, ELA, SME, CCOO eta UGT sindikatuok gaur egindako Osasuneko Mahai Sektorialaren bileran egiaztatu dugunez, Osakidetzak eta Osasun Sailak ez dute benetako borondaterik Osakidetzako langileei eragiten dieten gai tronkalak negoziatzeko eta jorratzeko. Sindikatuak ekainean itzuli ziren Mahai Sektorialera, 8 hilabetez kanpoan egon ondoren, eta, zoritxarrez, gaur egiaztatu dute egoera ez dela funtsean aldatu.
Horren adibide gisa, gaurko bileran, sindikatuek Lan Baldintzen Akordio berri baten negoziazioa gai-zerrendan sartzea eskatu zuten. Akordio horrek 14 urte daramatza berritu gabe. Bada, Osakidetzak gai-zerrendan puntu hori ez sartzea erabaki du aldebakarrez, gai hori oso korapilatsua dela aitzakiatzat hartuta eta hurrengo bileretarako utziz.
Beste funtsezko gai batean, behin-behinekotasuna, %50eko tasarekin, Osakidetzak aurrerapenik ez planteatzeaz gain, sindikatuen galderei erantzunez, aurreratu du iraupen luzeko aldi baterako 2.200 kontratu amaitzea planteatzen duela, koderik ez duten egiturazko lanpostuetan. Lanpostu horiek kodetu beharrean, amaitutzat emango ditu kontratuak, hau da, langile horiek kaleratuko ditu, lanpostu horiek ezabatu eta plantilla are txikiagoa egin. Horrek lan gainkarga arazoak sortu ditu iadanik ESI batzuetan.
Bilera aurretik, sindikatuek, sindikatuek elkarretaratzea egin dute salatezko Oakidetzak tratu txar sistematikoa ematen diela langileei, hautaketa eta hornidura-prozesuen kudeaketan izandako hondamendiaren ondorioz.
Abuztuan zehar ospitaleetan dokumentazioa entregatzeko ikusi ditugun ilara luzeek horren erakusle argia dira. Gogoratu behar da Osakidetzak gaur egun martxan daukan LEPa deitu duela aurrekoa ebatzi gabe. Horren ondorioz, aurreko LEPean plaza lor dezaketen izangaiek izena eman behar izan dute LEP berrian, eta denbora eta ahalegina inbertitu behar izan dute egin behar ez zuten LEP bat prestatzeko. Duela hilabete batzuk, Sailburuak adierazi zuen, azterketak egin aurretik, ebatzi gabeko EPEko izangaien behin-behineko zerrendak argitaratuko zituela. Zerrenda horrek plaza lortzeari edo ez lortzeari buruzko ziurtasunik ematen ez badu ere, gutxi gorabeherako ideia eman diezaieke izangaiei. Bada, kategoria batzuetan, azterketak egin dira aldez aurretik behin-behineko zerrenda hori argitaratu gabe, eta beste kasu batzuetan, argitalpena ia azterketaren bezperan egin da, eta, horren ondorioz, izangaiek prestatu behar izan dute LEP berria.
Hori gutxi balitz, kontrolik ezak eta informaziorik ezak, horretarako epeak ireki diren datekin batera, ekarri dute dokumentazioa entregatzeko kudeaketa danteskoa izatea. Osakidetzako Zuzendaritzak uztailean emandako nahasmenduari eta mezu kontraesankorrei (ESI batzuetan dokumentazioa jasotzen zen, beste batzuetan hautagaiei esaten zitzaien ez zela beharrezkoa, eta beste batzuetan, une batzuetan jaso egiten zen eta beste batzuetan ez) abuztuko kaosa gehitu behar zaie.
Gogoan izan behar dugu garai horretan langile asko oporretan daudela, eta, horren ondorioz, izangai askok ez zuten epearen irekieraren berri izan, eta beste batzuek bat-batean itzuli behar izan zuten oporretatik. Horrez gain, dokumentazio hori jasotzeaz arduratzen diren langileek ere murriztu egiten dute beren ohiko langile-kopurua, uda dela-eta. Faktore horiek guztiek irudi lotsagarrien lekuko egin gintuzten ospitaleen atarian: ilara luzeak egunez egun, 5 ordura arteko itxaronaldiak eta hori guztia aro digitalean gaudenean.
Baina, zoritxarrez, hondamendi hori ez da LEPetara bakarrik mugatzen. Interinitateen esleipenak edo lekualdatze-lehiaketak ere arazo bat dira langileentzat: etengabeko akatsak ematen dituzte aplikazio informatikoak; informazio nahasia; agertzen eta desagertzen diren datuak; horretarako eskubidea izan arren, kontratazio-eskaintzarik jasotzen ez duten pertsonak; etab.
Orain arte adierazitako guztia tratu txar etengabea da, ez bakarrik izangaientzat, baita prozesu horiek guztiak kudeatu behar dituzten Osakidetzako langileentzat ere. Hautaketa eta hornitze prozesuak kudeatzeko baliabideak indartu behar dira: ezin dira hainbeste luzatu, eta ezin dira hain kaotikoak izan.