Joan den ostiralean izandako lan istripua salatzeko mobilizatu gara Getarian, euskal gehiengo sindikalak deituta. LAB sindikatutik elkartasun eta babes osoa helarazi nahi diegu gure delegatu ohi Krispin Lazkanoren senide eta lagunei.
Getarian izandako lan heriotzarekin, gutxienez, Euskal Herrian aurten 32 izan dira hildako langileak. Hortaz, ostiralean gertatutakoa ez da berria, urtero honelako lan istripuak ditugulako; alegia, urtero traktoreekin lotutako lan-istripuak gertatzen dira. Ezaguna izan arren, praktikan ez dituzte neurriak hartzen honelako istripuak berriro gerta ez daitezen. Antza, administrazio publikoetako arduradunek ez dute honen berri, edo ez dute honi buruz ezer jakin nahi. Non daude administrazioko arduradunak heriotz berri hau salatzeko? Zein aldaketa eta zein pauso emateko prest daude egoera eta eredu hiltzaile hau geldiarazteko? Lan heriotza bakoitzaren atzean izen eta abizenak daude, familiak daude, arduradunak daude. Bada garaia arazo larri hau agenda politikoan kokatzeko.
Argi daukagu lan istripuak ez direla zoriak edo kasualitateak sortuak, ematen diren lan harremanen, prekarizazioaren, lan arautegiaren eta azpikontratazioaren emaitza dira. Langileok bizi ahal izateko egiten dugu lan, ez saiakera horretan bizia galtzeko. Lan istripuak patronalak lan egiteko orduan ezartzen dizkigun baldintzen eta lan egiteko moduen emaitza dira.
LAB sindikatutik argi dugu bizi eta lan duinak behar ditugula. Lanetik onik eta bizirik bueltatzeko eskubidea dugu. Odolustearekin bukatzeko bide bakarra borroka eta antolakuntza dira, eta lan harremanen eta joku arauen aldaketa batetik etorriko da konponbidea. Eredu berri bat gauzatu behar dugu, langileon bizitza eta osasuna lehenetsiko duen eredu bat.