LABetik txostenak egin ditugu aberatsek krisia jendarte osoaren kontura are gehiago aberasteko erabili dutela salatzeko. Salatu dugu galerak sozializatzeko politikak, burbuila finantzieroen ondorio, krisia betikotu besterik ez zutela egingo banku eta akziodunen irabazien mesedetan. Eta behin eta berriro esan dugu aitzakia perfektua zela laneko esplotazioa, prekarietatea eta bazterkeria soziala areagotzeko.
Biztanleriaren %1ak, aberatsenek, gutxien dutenen %99ak baino aberastasun handiagoa izateak baliorik gabe uzten du krisitik ateratzeko estrategia neoliberala.
Baina hemen, Euskal Herrian, inpunitate osoz jarraitzen dute krisian sartu gintuzten aberastasunaren banaketa desorekatuko politika berdinek. Aberatsek zerga iruzurra egiten dute. Kapitalaren errentek lanaren errentek baino gutxiago ordaintzen dute. Zerbitzu publikoak erabiltzen dira gutxi batzuk horren kontura negozioa egin dezaten, prestazioen kaskartze eta murrizketekin. Bankuei oparitutako dirua ez da ekonomia produktiboan inbertitzen, espekulazioan baino eta gure herriari, Estatua eta bere konpartsa-lanetan aritzen direnen eskutik, politika propioak egiteko aukera ukatzen zaio, gure ehun produktibo eta sozialari egokitutakoak euskal jendartearen mesedetan.
Eskubide Sozialen Kartak eta Altenatiben Herriak bultzatutako mobilizazioa dinamikan berresten gara eta gure ustez, behin betiko amaiera jarri behar zaio estrategia horri. Kartaren programa sozialarekin sintonian lehentasunak aldatu eta mobilizazio soziala areagotu hau lortzeko bermerik onena bezala.