Aste honetan enpresako langile batzuk positibo eman dute COVID-19an. Abuztuaren 20rako 6 ziren guztira eta gehiago ere izan daitezke. Besarkada beroa helarazi nahi diegu eta espero dugu ahalik eta lasterren sendatzea.
Ohiturari jarraituz, berriro ere gure bitartekoen bidez ezagutu izan behar ditugu hain gertakari larriak. Zuzendaritzak pasa den asteburuan izan baitzuen baieztatu ziren lehen 2 positiboen berri. Hala ere, astelehenera arte, abuztuaren 17an, zuzendaritzak ez zigun baieztatu, e-mailez, lankide bik positibo eman zutela COVID-19an, beste 7 berrogeialdian zeudela Osakidetzak horrela aginduta eta beste batzuk, prebentzio zerbitzuak egin behar zien PCRaren zain zeudela, lanean jarraitzen zutelarik. Informazio hau langile eta ordezkari sindikalen interpelazioen ondoren soilik helarazi zuen enpresak, hala ere, ez zion erantzun enpresa-batzordeak egoerari aurre egiteko proposatzen zion biltzeko deiari.
Abuztuaren 18an, posta elektronikoz jakinarazi zigun berriro zenbat pertsona zeuden isolatuta Osakidetzaren aginduz, eta barne protokoloaren irizpideen arabera jokatzen jarraitzen zutela. Hala ere, langileei esker jakin izan genuen azken orduan positiboak 4 zirela ordurako.
Egoera honen aurrean, asteazkena, abuztuaren 19ko lehen orduan, enpresako medikua eta Giza Baliabideen atalarekin harremanetan jartzen saiatu ginen, baina ez zegoen nor. Jarraian, OSALAN eta Eusko Jaurlaritzari jakinarazi genien zein zen gure lan-zentroetako egoera, mahai gainean genuenari konponbidea aurkitu nahian. Gure harridurarako, OSALANera 3 aldiz deitu ostean, 11:30ean lantegian “agertu” zen enpresaren zuzendaritza osoa, giza baliabideetako arduraduna eta medikus barne, 09:00etatik 10:30era artean ez zegoenean inor. 14:00ak arte ez zen batzartu zuzendaritza langileen ordezkariekin, atera ziren arte asean zain egon ondoren.
Bilera honetan jakinarazi ziguten zer ari zen gertatzen koronabirusagatik bajan zeuden gure lankideekin, ze irizpide erabili zen etxean berrogeialdian zeudenentzat eta zergatik beste batzuk ez zeiden etxean PCRaren zain egon arren. Konfinamenduaren amaiera arte indarrean izan genuen protokoloa berraktibatzen zela ere esan ziguten, zuzendaritzari hejarazi genizkion xehetasun eta desadostasun batzuekin. Aipatu protokoloa aldebakarrez erretiratu zuen enpresak “deseskalatzea” baliatuz eta inoiz ez zen alboratu behar izan, eta horregatik, enpresa-batzordeak salaketa aurkeztu zuen Lan Ikuskaritzan.
LABetik argi utzi nagi dugu, berriro ere, langileok izan garela egoera behartu behar izan dugunak enpresak erreakzionatu arte. Beste behin ere konstatatu dugu ekoizpena eta enpresaren irabaziak direla zuzendaritaren lehentasun bakarra. Gure osasuna azken lekuan dago euren kezken artean. Horrela izango ez balitz, lehen momentutik harremanetan jarriko ziren ordezkaritza sindikalarekin konponbide eraginkor bat aurkitzeko. Baina berriro ere euren kabuz jokatu dute. Zein da neurri drastikoagoak martxan jartzearen arazoa, are gehiago ABLEan gaudenean “eskariak jaitsi” egin direlako? Ze interes izkutatzen da zuzendaritzaren aldebakarreko ekintzen atzean? Etengabe empresa-batzordeko ordezkariei izkin egitea?
Era berean, Lan Ikuskaritza, OSALAN eta Eusko Jaurlaritzaren erabateko utzikeria salatu beharrean gaude. Dei ugari egin eta hainbat salaketa jarri ondoren, anibiguoak eta zehaztu gabeak izan dira euren erantzunak, eta hori patronalaren jokabidea zuritu ez dutenean. Argi utzi nahi dugu etengabe goraka doazela COVID-19ko kasuak eta osasun larrialdian gaudela.
Horregatik, berehala esku-hartzea eta norabide aldaketa bat eskatzen diegu instituzio hauei ITP AERO CASTINGS-en lantegietan. Ez soilik langileen osasuna babesteko, lan-zentroetatik harago joan daitekeen osasun katastrofea ekiditeko baizik. Administrazioek esku-hartze gogorrak egiten dituzte langileen bizitza eta aisiaren kontra, birusaren hedapenaren aurrean duten jarrerengatik errua botaz. Hala ere, enpresa handiekin askoz malguagoak izaten dira, hauek nahieran aritu daitezen. Administrazio publikoak eta Eusko Jaurlaritza kapitalaren zerbitzura ari direnaren beste adibite bat baino ez da hau.
Egoera honen aurrean, konbentzituta gaude gehiegikeria hauei egiteko bide bakarra langileon borroka, klase-borroka dela. Horregatik, dei egiten dizuegu gure eskubideen defentsan amore ez ematera. Antolakuntza eta borrokarekin dena lor daiteke.