LAB Irakaskuntzako ordezkari Edurne Lekunberrik Iruñeko haur eskolen aferari buruz idatzi du:
Azken egun hauetan, uste dut, bizirik gabeko gauza bat balitz bezala tratatua senti daitekeen haurtxo bat bezalaxe ari naizela sentitzen. Mugimendu zakarrak erabiliz, esperientziarik gabeko eskuek helduta, ekarri-eramanda, baita bultzatua ere, haurtxoa bezala, ziurgabetasuna, egoneza, estutasuna eta dardara, ari naiz sentitzen, ni ere. Eskuartean daramaten bitxikeriari erreparatu gabe, beharrezkoa den arreta, zaintza eta maitasuna ematen ez duten eskuek ibiltzen naute.
Jostailu bat banintz bezala sentitzen naiz; erraldoiek elkarri pasatzeko erabiltzen duten pilota bat bainintzan; batzuek, ostikoka, nire norabidea markatzen dute, niretzat lortuezinak diren jarreretan jarraraziz, garatu gabeko gaitasunak erabiltzeko exigituz… Nik, jokaldi honetan, zer esan handia dudala ohartu ere, egin gabe.
Izan ere, ASKI DA! Oihukatzeko gogoa dut, eta zentzugabeko partida hau, geldiarazi dezatela. Eta jokoa, berriro hasi baino lehen, guztion artean, modu lasai batean, hemendik aitzina, joku hau gobernatuko duten arauak asma ditzagun. Aurreiritziriak albo batera utzita, ingurua eta jokuan dauden elementuak, aztertuz; ahalegin handiz, ilusioz eta bokazioz arlo honetan lan egiten duten profesionalen iritziak, kontuan hartuz; familiak ere entzunez eta batez ere, hiri honetako 0 eta 3 urte tarteko haurren eskubideei erreparatuz eta horiek errespetatuz.