Gaur amaitu da Makina-Erramintaren Biurtekoa. Honen inguruan, azokako egun guztietan zehar izkutuan geratu den errealitate baten berri emango du sindikatuak, prekarietatearena, hain zuzen ere.
Gaur amaitu da Makina-Erramintaren Biurtekoa. Honen inguruan, azokako egun guztietan zehar izkutuan geratu den errealitate baten berri emango du sindikatuak, prekarietatearena, hain zuzen ere.
Horretarako, prekarietatearen inguruko standa jarriko dute BEC kanpokaldean. Diskurtso ofizialek izkutatzen duten prekarizazio etengabean oinarritutako lan harremanen ereduaren aurrean, langileentzako lan duina, bizi duina eta hitzarmen duinak aldarrikatuko dituzte.
Eulate Zilonizaurrekoetxea Industria Federazioko buruaren adierazpenak:
“Hor barrukoa marketing hutsa da, publizitate engainagarria, iruzur handi bat foko ugari eta korbata askorekin apainduta”.
Korbatak bai, barruan buzoak falta direlako. Langileen errealitatea faltan da. Makina horiek martxan jarri, hobetu eta erabiltzen dituzten pertsonanena. Prekarietatearen standa falta da, kontratazio moduaz azaodluko duena, lan-osasunaren inguruko axolagabekeria eta jasan beharreko istripu eta heriotzena, aldi baterakotasunaren inguruko datuak, sexu, arraza edo ideologiagatiko diskriminazioarenak edo gure hizkuntzak, euskarak duen errespetu txikiaren ingurukoak”.
Tailerretako emakumeak falta dira, argi eta garbi esango dutenak oraindik industriako %19a baino ez garela, enplegu eskaintza prekarioak eta soldata apalagoak dituztenak soilik jasotzen dituztela dioten gazteak; 50 urtetik gorakoak, antzinatasuna ez ordaintzeagatik nola kaleratu dituzten azalduko dutenak; mehatxuak, beldurra, kaleratzeak edo irainen inguruan hitz egingo dutenak.
“Nahikoa da argazki eta zinta mozketez. Nahikoa da postureo eta gezurrez. Noiz emango diote horrenbeste arreta eta babes langile klaseari? Noizko Arantza Tapia, Urkullu eta kazetari guzti horiek tailerretatik pasastzen? Noizko aste honetan hemen xahututako diru guztia langileentzako lan-baldintza duinetan? Oroitarazten deigu makina hauek material hutsa baino ez direla martxan jartzen dituzten pertsonarik gabe”.
Aberastasuna banatzeko garaia da. Patronalak 1.300 milioi euro garbi banatu zituen 2016an eta, beraiek diotenez, 2017a hobea izan omen zen. Eta datuak hauek diren bitartean hitzarmenetan eskaintzen digutena; segurtasun eza, aberastasuna banatzeko borondate falta eta prekarietate gehiago da:
> 10 langiletik 6k ez dute berritutako lan hitzarmenik.
> Azken urtetan langileek %5eko eros ahalmena galdu dute.
> Industriako langileen %19a da soilik emakumea.
> Industrian lanean hasteko zortea duten gazteek zabor kontratuak izaten dituzte.
> 2016tik 2017ra behin behineko kontratu kopurua %29,3tik 32ra igo da.
> ABLEen eta azpikontraten erabilera biderkatu da.
> Kontratazio berriei lan baldintza kaskarragoak ezartzen dizkiete.
> Urte honetan 20 langileek bizitza galdu dute lanpostuan, horietatik 6 industriakoak ziren.
Hortaz, egoera bidegabe hau aldatzeko borrokatu beharra dago. Bizkaiko Metaleko hitzarmenean eta enpresetako hitzarmenetan, eremu GUZTIETAN, LABek eduki duinen alde borroka egingo du:
• Ez dugu langileen lan baldintzetan atzera pausurik onartuko.
• Eros ahalmena berreskuratu eta KPIen gainetik igoerak.
• Prekarietatearen aurkako neurriak: behin behineko kontratazioa, malgutasuna, azpikontratazioa mugatzea, ABLEak desagertaraztea, gazteen lan baldintzak hobetzea….
• Emakumeen kontratazioa bultzatu eta lan baldintzak duinduko dituzten neurriak.
• Subrogazioa bermatuko dituzten neurriak.
• Negoziazio kolektiboko erreformatik eta estatalizaziotik babestuko gaituzten neurriak.
Bada garaia hitzarmenak eguneratzeko eta industriako langileen lan baldintzak hotzeko, GUZTION LAN BALDINTZAK hobetzeko.