Koronabirusaren epidemia hasi zenetik, EAEko eta Espainiako estatuko osasun administrazio ezberdinen informazioa eta ekintzak kontraesankorrak izan dira. Osakidetzaren kasuan, nazioarteko adituen iritzia errepikatzen da, morbilitate- eta hilkortasun-maila handia ez duen birus izurrite baten benetako eraginari buruz, eta, aldi berean, kontrako egoeran izango balitz bezalako neurriak ezartzen dira. Badirudi lehentasuna dela gure osasun-sistema edozein gorabeheratarako prest dagoela frogatzen saiatzea, eta Zaldibarko ingurumen-larrialdian agertutakoarekin zerikusirik ez duen gardentasun informatiboa erakustea.
Birusagatik beragatik baino gehiago, gure kezka euskal administrazioen kudeaketarako gaitasun faltatik sortu da. Gobernu honek dagoeneko erakutsi dizkigu kudeaketa txar baten eta inprobisazioaren ondorioak Zaldibarkoa bezain larria den kasu batean. Eta Osakidetza kudeaketa kaskarragoa duen administrazioetako bat da, LEPetatik hasi eta Euskal Osasun Zerbitzuko langileen egunerokotasunarekin amaituz. Espero bezala, ospitaleetan eta Osakidetzako osasun- zentro eta anbulatorioetan ikusten ari gara argazkia ez dela Sailburuak erakutsi nahi digun bezain perfektua.
Gaitutako protokoloak astero aldatzen dira eta, profesionalen artean hedapen eskasarekin. Lehen mailako arreta, apurka-apurka desegiten joan ondoren, ahultasun-egoera batean ikusten da, eta hori urtero, gripe-garaian, oso argi geratzen da. Eta horri gehitu behar diogu komunikabideek eta sare sozialek sortutako diskurtso alarmista. Hori, eta ez besterik, zalantzan dago OMEk ezarritako "osasun-larrialdi" honen aurrean.
LABek bezala, Osakidetzari ere gogorarazi behar diogu bere betebeharra dela bere lan-taldeko langileek beren lana modu seguruan egin ahal izateko behar beste baliabide jartzea, koronabirusaren, gripe arruntaren edo Zaldibarko zabortegiak kutsatutako airearen aurrean.
Beraz, hau eskatzen diogu Osakidetzari:
• Informazio-kanpaina argia, zehatza eta ez-alarmista komunikabideetan, herritarrei argitzeko nola jokatu susmoen, berrogeialdien eta abarren aurrean.
• Langileen segurtasuna bermatzea, osasun-sistemaren funtzionamendua bermatzeko:
• Haurdunei eta langile sentikorrei arreta berezia ematea, baja medikoen bidez eta egon daitezkeen kasuekin “0” kontaktua bermatzeko.
• Osakidetzako zentro guztietan langileak prestatzeko irizpideak bateratzea.
• Langileei prestakuntza eta informaziorik ezarekin amaitzea, batez ere zenbait kategoriatan.
• Protokoloak eta informazioa langile guztiengana eta kategoria guztietara (kontratak eta
ordezkaritza sindikala barne) erabat iristeko eskakizuna.
• Segurtasun-arauek baimentzen duten heinean, aurrez aurreko prestakuntza, bideoak
sarean zintzilikatzeaz harago.
• Protokoloen %100 betetzea, berauek eguneratzea beharrezkotzat jotzen denean, eta
barneko eta kanpoko informazio eguneratzea.
• Araba ESIko fokoaren kudeaketan egon litezkeen akatsengatik erantzukizunak onartzea (ezin dugulako ulertu zelan den posible lehenengo kasuari buruzko informazioa komunikabideetan jasotzea ostiral arratsaldeko 19.00etan eta protokoloa ez aktibatzea gaueko 22.00ak arte).
• Lan-taldea indartzea beharrezkoa den zerbitzu guztietan (Oinarrizko Prebentzio Unitateak, anbulatorioetako mostradoreak, larrialdiak …) eta langile berri guztiei prestakuntza ematea, lanean hasi aurretik.
Koronabirusa ez da, a priori, osasun publikoko arazo bat bere birulentziagatik, baizik eta, beste behin ere, agerian utz dezakeelako osasun-egiturarik eza ezohiko egoerei aurre egiteko, egunero gutxienekoen pean dauden zerbitzuetan; langileen gabezia endemikoak, murrizketek, prestakuntzarik ezak, behin-behinekotasun onartezinaren tasak eta kudeaketa ilun, ez-eraginkor eta pribatizaziorantz bideratua markatutako zerbitzuetan.