Aspaldiko arazoa da Nafarroan langile eskasia izatea desgaitasunari, adin txikikoei, familiei, hirugarren adinari eta gizarte bazterketari eskaintzen zaizkien zerbitzuetan. Egoera horrek, alde batetik, erabiltzaileen zaintzan eskaintzen den kalitatea urriagoa izatea eragiten du eta, bestetik, langileen osasuna okertzea dakar. Nafarroan, erabiltzaile-langile erlazioa 1991ko 209 Foru Dekretuan arautzen da. Dekretu horrek ia 30 urte dauzka, zaharkiturik dago, eta ahalik eta lasterren eguneratu behar da, agertu diren beharrei erantzunen zaiela berma dadin.
Xede horretan, 2016ko otsailean LAB sindikatuak sektoreko langileen artean sinadurak biltzeari ekin zion. Aste batzuetan 11.258 sinadura bildu zituen eta Nafarroako Gobernuari helarazi genizkion, Dekretua egungo errealitateari egokitu zekion eskatuz.
Ordu hartan ere lan saio bat egin zen Nafarroako Parlamentuan, Gizarte Politiketako Batzordean, eta han talde parlamentario guztiek bat egin zuten agerturiko aldarrikapenekin; eta denek aho batez ebazpen bat atera zuten, Gobernua dekretua gaurkotzera premiatzen zuena. 2017-2018 ikasturtean, enpresetako delegatuekin ahalduntze kanpaina egin zuen LABek, eta mobilizazio baten bidez Nafarroako Jauregiraino eraman zuen aldarrikapena 2018ko ekainaren 14an.
Miguel Laparrak zuzentzen duen Gizarte Eskubideen Departamentuak konpromisoa hartu zuen batzorde parte-hartzaile bat osatzeko foru dekretuaren gaurkotzean ekarpenak egite aldera. Aitzitik, oraindik ez dute batzorde hori eratu. Zain gaude. Eta, horregatik, Nafarroako Gobernu berriari eskatzen diogu lehenbailehen ekin diezaion dekretua aldatzeko prozesuari eta bide horretan berma dezala gizarte eragile guztien parte-hartzea.
LABek argi uzti nahi du lanean segituko duela, mobilizatzen eta aldarrikatzen, zerbitzu sozialetako langileen kopuruak eta artatze denborak handitzeko. Bada garaia erabiltzaile-langile ratioak modu duin batean arautzeko, langileen osasuna eta gizarte zerbitzuen kalitatea hobetze aldera.