Baldintzekin bada ere, Segurtasun Nuklearraren Kontseiluak Garoñaren bizitza luzatzeko aukera zabaldu du, eta jakina da hemendik aurrerako azken hitza dutenen aukera zein izango den. Zentral nuklear hau Euskal Herritik hurbil dago, Bilbotik 60 kilometrotara eta Gasteiztik 47 kilometrotara, Ordunteko urtegitik 37 kilometrotara, eta Arabako urtegitik ere hurbil. Garoñako zentral nuklearra zaharkitua dago, Fukushimakoa bezalakoa da. Beraz, Japonian ikusi genuen bezala, ez da batere segurua. Garoñako zentralak korrosio arazoak dauzka. Argi eta garbi diogu, berriz irekitzea kriminala litzateke, gobernu genozida baten erabakitzat hartuko genuke. Istripua izanez gero milaka euskal herritar hilko ginateke, eta Bizkaia eta Arabako eremu handitan ezin izango litzateke sekula inor bizi.
Euskal Herrian energia burujabetza behar dugu. Eredu energetiko berriak garbia eta demokratikoa izan behar da. Euskal herritar bakarra ere ezin da energiarik gabe gelditu, pertsonok derrigorra dugulako beroa bizirik irauteko. Beraz, energiak kontrol eta jabetza politiko eta publikoa izan behar du. Eredu energetiko berriak garbia izan behar duela ere badiogu. Aire garbia eta osasun publikoa bermatu behar ditu, eta horretarako lehen urratsa, energia nuklearra baztertzea da.
Euskal Herriko jendarteak argi dauka energia nuklearra baztertu beharra dagoela eta ez dela erregai fosilen alternatiba. Horri esker ez zen eraiki Lemoiz, eta ordutik hona, hainbat izan gara Garoña behingoz ixteko exijitzeko mobilizatu garen eragile sindikal, sozial eta politikoak.
LABen apustua energia nuklearra baztertzea da, eta energia aurrezteari eta eraginkortasunari benetako bultzada ematea, energia berriztagarri garbiak eta instalazio sakabanatuak sustatzeaz gain. Ildo horretan, herri industrialdunok aurrerapausu handiak eman ditzakegu energia aurrezteko, batez ere, elektrizitateari dagokionez.