Gaur ezagututako erabakia larria da benetan, kontuan hartzen badugu fusioa duela hilabete batzuk gauzatu zela euskal instituzioen txalo artean.
LABek gogoratu nahi du zein zen finantziazio publikoz sortu zen Gamesaren egoera fusioaren aurretik: Gamesak 2016 urtean inoizko irabazi garbi handienak izan zituen: 301 miloi eurokoak, aurreko urtean baina %77 gehiago. 2017ko lehen hiru hilabeteetan 100 miloiko euroko irabazi garbiak izan ditu, 2016an baino %39 gehiago.
Ordua, zein izan zen fusioaren benetako arrazoia? Fusioarekin, akziodunek 1.047 miloi euroko irabaziak jaso zituzten. Eta fusioaren egiteko erabakia hartu zuten zuzendaritzako kideek 82 miloi euro jaso dituzte azken hilabeteetan eragiketa honen ondorioz.
Hau izan zen fusioaren benetako arrazoia, gutxi batzuk aberastea nahiz honen ondorioz lanpostu asko kolokan utzi. Orain mundu guztiko langileek ordaindu behar dute euren lanpostuak galduz batzuk eraman duten dirutza guztia? Ez da
onargarria, ez dago eskubiderik.
Gaur egun Euskal Herriko ehun industrialaren zutabe garrantzitsua izan beharko litzatekeen Gamesaren egoera kezkagarria Eusko Jaurlaritzaren industria politika ezaren ondorioa da. Zergatik txalotu zuen Arantxa Tapiak fusioa, esanez helbide soziala Euskal Herrian gelditzen zela eta hori nahikoa berme zela? Zergatik ez zuen bat egin LABek egin zuen eskaerarekin, lanpostuak bermatzeko baldintzak eskatuz?
Multinazionalei alfonbra gorria jartzen jarraitzen dute, bertako erabakiguneak desagerraraziz eta multinazional eta exekutiboen interesak babestuz. LABek aurkeztutako industria politika berri baterako dekalogoan jasotzen den moduan, bestelako neurriak har litezke horrelako eragiketak baldintzatzeko, baina horretarako ez dagoen borondate politikoa behar da.
Amaitzeko, instituzioek bakarrik utzi gaituzten honetan, gure elkartasuna adierazi nahi diegu plan basati honen ondorioz
kaleratu nahi izango dituzten langileei. Borrokaren bidez enplegua defendatzea lortuko dugu.