Bizkaiko metaleko hitzarmena sinatu arteko bidea ez zen batere erraza izan. Sektore horretako langileen kolektiboa modu masiboan atera zen kalera, modu irmoan. Langileek argi zuten, beraien lan- eta bizi-baldintzak aldatuko zituen hitzarmenaren alde ari zirela borrokan. Horretarako, ezinbestez, hitzarmen honek ikuspegi feminista bat jaso behar zuen, pertsonen bizitza erdigunean jartzeko, eta ez kapitala.
Bizkaiko metalean emakumeek bizi duten egoera ez da ezezaguna inorentzat. Emakumeen presentzia oso txikia da, izan ere, metaleko enpresa gehienetan debekatuta dute lanean sartzea jendartea osatzen dugunon erdiok, hau da, emakumeok. Eta metaleko enpresa batean sartzea lortzen dutenean oso lanpostu zehatzetan da, eta gehienetan behin- behineko kontratuekin, honen ondorioz soldata-arrakala betikotzen da.
Hori gutxi balitz, azkenaldian ikusten ari gara sektorean gertatzen ari den enplegu-suntsiketaren aurrean emakumeak direla beren lanpostuetatik kanporatutako lehenak, hala nola PCB, Aernnova edo Tubacex-en…
Borrokaren ondorioz enpresa eta kaleetan egindako presioek emaitza izan zuten, eta hitzarmen honetan inork uste ez zituen aurrerapenak lortu ziren. Aurrerapen horiek feminismotik ere eman ziren, eta mekanismo garrantzitsuak eta nahitaez bete beharrekoak ezarri ziren; besteak beste, sektorearen diagnostikoa egiteko, 50 pertsona langile baino gehiago zituzten enpresetan benetako berdintasun-planak egin ahal izateko eta Jazarpen Sexualaren eta Sexuagatiko Jazarpenaren aurreko Protokoloa osatzeko Bizkaiko siderometalurgia sektorerako.
2020ko otsailaren 28an, Bizkaiko metalaren hitzarmena argitaratu zen BOEn. 3 egun geroago, martxoaren 3an, LABek Berdintasun Batzordea sortzeko eskaera erregistratu zuen, baina irailaren 21era arte atzeratu zen haren eraketa, Covid-19k sortu zuen egoera zela-eta. Batzorde horretan, lehenengo eta behin, sexu-jazarpenaren eta sexuagatiko jazarpenaren aurkako protokolo sektoriala egitea erabaki zen. Hamaika bilera egin dira gaur arte, eta kontaezinak dira sindikatuok patronalari egindako proposamenak eta alternatibak.
Berdintasun batzordea sortu zenetik, bilera guztietan ikusi dugu patronalak ez duela akordio batera iristeko borondaterik. Sindikatuok egindako protokolo-proposamenak Emakunderen bermea du, baina patronalak ez dio zilegitasunik aitortzen erakunde horri aholkularitza emateko, eta ez ditu kontuan hartu nahi berdintasunaren arloan eman dituen irizpideak. Sindikatuok ahalegin handiak egin ditugun arren, patronalak negoziazioa blokeatu du, jazarpen protokoloa itxi ezinik. Etengabeko blokeoaren aurrean, batzordean dauden sindikatuok mediazio-eskaera erregistratu genuen ostiralean LHKn. Eskaera horri FVEMek erantzun dio ez dakiela parte hartuko duen.
Patronalaren asmoa konpromiso argirik eta derrigortasunik gabeko akordio bat sinatzea baldin bada eta FVEMek aurpegia garbitzea eta propaganda egitea baino ez badu nahi, LAB aurrez aurre izango gaitu bide honetan.
Guzti horregatik, eta Patronalaren jarrera kontutan izanda, urrats berriak emateko unea da. Bere egunean borrokaren bidez lortutako akordioa orain berriro ere defendatu behar dugu. Hitzarmen honekin lortu genituen berdintasunera gerturatzeko tresnak aitortzea, orain tresna horiek borrokatu behar ditugu. Diskriminazioarekin bukatzeko, eta emakume eta gizonen arteko berdintasunean urratsak emateko, hitzarmen honen alde berriro ere borrokatu behar dugu.
Eta hori izango da LABek Bizkaiko metaleko enpresetan aurrera eramango duen borroka, akordio horiek blindatzeko eta beteko direla bermatzeko.