Gaurkoan Tubacexeko Langile Batzordearen bileran, gehiengoak Eusko Jaurlaritzak onartutako proposamena onartzea erabaki du.
Otsailaren 15ean, Tubacexeko langileek greba mugagabea hasi zuren euren lanpostuak eta lan-baldintzak defendatzeko. 236 egun igaro dira. 236 eguneko mobilizazioak, porterietan. Gure aldarrikapenak Euskal Herriko toki guztietara eramateko 236 egun, azken batean 236 borroka egun. Langileria eta enpresa batzordea bat eginda egon diren borroka. Aiaraldeako eskualdeak lagundu digun borroka. Gazte, pentsiodun eta feministekin partekatu dugun borroka. Borroka horrek beste borroka batzuekin bat egin du, eta aliantzak sortu dira langileriaren artean; PCB, Aernnova, Alestis, Bilboko Argiak, Petronor, H&M… Borroka horretan Euskal Herriko langileriaren elkartasuna eta babesa jaso dugu, eta mugak gainditu ditugu.
Gaur, 7 hilabeteko borrokaren ondoren, harrotasunez esan dezakegu: borrokak merezi du, eta Tubacex-en inor ez dago soberan. Hau izan da gure leloa hilabete luze hauetan, eta lelo hori errealitate bihurtu da. Tubacex bezalako multinazional batek amore eman behar izan du. Kaleratzeak egiteari uko egin behar izan dio. Tubacexeko zuzendaritzak egoera koiunturala erabili nahi izan du langileak kaleratzeko, baina ez edozein langile kaleratzeko: seme-alabak zaintzeko lanaldi-murrizketa zuten emakume langileak, osasun- arrazoiengatik lanpostuak egokituta zituzten langileak eta “gogaikarriak eta deserosoak” omen direnak kaleratu nahi zituen. Borrokari esker, lanean dira berriro.
Garaipen handi hau eskuratu arren, LABeko afiliazioak akordioa ez onartzea erabaki du. Arrazoia, guretzat ordaindu ezinezkoa den ordainsaria inposatu digutela izan da.
Borrokaldi eredugarri baten hurrengo fasean sartzear gaude Tubacexen, LABen arabera. LABek enplegua eta lan baldintzak defendatzen segiko du, eta badakigu zein den horretarako bidea: langileon indarra, batasuna, antolakuntza eta borroka.