Ez da kasualitatea. Astearte goizaldean Bilboko Zabalgarbiko hondakinen tratamendurako plantan gertatutakoak agerian uzten du Hego Euskal Herriko etxebizitza eta harrera politiken hipokresia. Hilik agertu den pertsonak ezaugarri zehatzak ditu. Zabaldutako informazioaren arabera, jatorri geografiko atzerritarreko gaztea da, kale- egoeran eta prekaritate-pobretze egoeran zegoena. Ez da kasualitatea, ez da gertaera isolatua, beste batzuetan ere gertatu izan da.
Era berean, Bilboko Casilda parkean gaua pasatzen ari zen pertsona baten heriotzaren berri ematen duen albisteak, salatzen ari garena berretsi besterik ez du egiten.
Kalean dauden pertsonek gauez hotzez ez hiltzeko zaborrontzietan babestu behar izateak izen-abizenak eta arduradun politikoak ditu. Nekropolitika esaten zaio; agintarietzat bizitza batzuk beste batzuk baino gehiago balio duten ideian oinarrituta zehaztu eta garatzen dira politika publikoak, eta horregatik hiltzen uzten zaie. Heriotza hauek saihestu egin litezke borondate politikorik balego.
Harrerako azpiegitura publiko defizitarioak eta higiezinen espekulazioak milaka pertsona indarkeria instituzional, prekarizazio prozesu eta oinarrizko premien urraketako egoeretara zigortzen ditu gurean, hala nola baldintza duinetan etxebizitza izateko eskubide urraketara ere. Horren adibide dira Bilboko Atxuri auzoko kantxak ixteko erabakia. bertan, gaua igarotzen dutenei alternatibarik eskaini gabe, etenik ez duten etxegabetzeak edo higiezinen espekulazioa bultzatzen duten politikak.
LAB sindikatutik, EAEko eta Nafarroako administrazioek etxebizitza negozio bihurtzen duen eta espekulazioa eta arpilaketa pertsonen bizitzaren gainetik lehenesten dituen eredu baztertzaile baten alde egindako apustua gaitzesten du. Hego Euskal Herriko udalek eta Aldundiek erantzukizun politikoak saihesteari utzi eta aukerak eta aukerak sistematikoki ukatzen jarraitzen duten bitartean, gazte horiek modu askotan hiltzen jarraituko dute.