Bistakoa da pobretze eta prekarietatearen adierazle guztiak etengabe okertzen ari direla eta LABek egoera hau azaleratzeko beharra ikusi du. Hau dela eta “prestazioak, subsidioak eta oinarrizko errentak Hego Euskal Herrian” izeneko gida prestatu du, bertan egun pairatzen dugun errealitate gordinaren salaketarekin batera, egun hego Euskal Herrian dauden prestazio, subsidio eta oinarrizko errenten inguruko informazioa azaltzen da.
Amaia izan da lehena hitza hartu eta bere egoeraren berri emanten. Bestelako erremediorik ezean kontratu partzialekin ari da lanean, “gaur arte 17 ordu egiten ditut lan astean 700 euroren truk, baina murrizketen ondorioz gaurtik aurrera 12 ordu lan egitera pasako naiz”. Baldintza hauetan ezinezkotzat jo du autonomia ekonomikoa lortzea et beste batzuen laguntzaren menpe dagoela salatu du. Jon Urkizuk, kartzelatik irten zenetik 426 euroko laguntza jasotzen zuen, baina Espainiar Gobernuaren erabaki politiko baten ostean jasotako hori itzultzeko eskatu diote. Urkizuk “kondena bete badugu ere gure eguneroko bizitzari aurre egiteko diru baliabiderik gabe” uzten dituztela salatu du.
Ainhoa Etxaide, LABeko Idazkari Nagusiak, ezer baino lehen eskerrak eman nahi izan dizkiei bere egoera azaltzera etorri diren bi herritarrei “askotan hitz egiten baita laguntzak jasotzen dituztenetaz, baina gutxitan izaten dute aukera beren egoera defendatzeko”. Gehienetan geizki hitz egiten da beraietaz esanez inongo zilegitasuneik ez dutela laguntza horiek jasotzeko, baina ezin dugu ahaztu pertsonetaz ari garela eta ez zenbakietaz. Bitarteko ekonomiko nahikoa ez dutelako larrialdi egoeran dagoen jendea da, “ez gara ari iruzurgileetaz eta are gutxiago benetan ekarpen ekonomikoa egin dezaketen iruzurgile aberatsetaz” argitu du Etxaidek. Egiten ari diren politiken ondorioz geroz eta gehiago da egoera honetan dagoen jendea.
Egoera honek bultzatu du sindikatua gida hau prestatzera, ikusi baitugu baldintzak beteta ere beharko luketenak baina pertsona gutxiagok eskatzen dituela laguntza hauek ez baita inolako bitartekorik jarri herritarrei esateko: “egoera honetan bazaude dagokizun laguntza eska ezazu”, alderantziz eskaera egiten duena kriminalizatzen da. Hau salatu eta borrokatu nahi du sindikatuak.
Etxaidek “datorren urtean egoera larriagotu egingo dela” azpimarratu du, Jaurlaritzak PSEri esker onartuko dituen aurrekoentuek ez dutelako prestazioetara bideratutako partidan igoerarik aurreikusten baina laguntzak beharko dituztenen kopuruak gora egingo duelako. “Aurten ez da nahiko izan eta datorren urtean are gutxiago izango da”. Geroz eta gehiago izango dira langabezi prestazioa gabe geratuko direnak eta gainera bada beste egoera bat zabaltzen ari dena, hau da, aurrera egiteko aukera ematen ez duten lan prekario kopurua gora doa. Hau dena nahiko ez balitz, guzti honi gehitu behar zaio ez dutela konpondu hau bideratzeko orduan Lanbiden dagoen kaos-a.
RGIa ez da nahikoa, pobrezia mailaren azpitik dago eta ez die benetako beharrei erantzuten. Batzuek hala sinistarazi nahi duten arren arazo guztiak ez dira RGIarekin konpontzen. Pentsioen murrizketei RGIarekin aurre egin nahi diete, kontratu partzialetan dagoen jendearen kasuan enpleguak minimo batzuk ziurtatzen ez dituenez RGIarekin bete nahi dituzte. Arazoen konponbidea RGIan kokatu nahi dute, hau geroz eta txikiagoa denean.
Guzti honek sistema osoa beste modu batera antolatzea eskatzen du. Babes sistema bera da auzitan dagoena, LABek ez dugu onartzen Jaurlaritzak esatea finantziazio arazo bat dagoela, nahiko aberastasuan dago Euskal Herrian baina geroz eta esku gutxiagotan dago eta hori ez da konpondu nahi. Aurrekontuek egoera hau aldatzeko urrats handia eman zezaketen baina ez dute egin. Gure ustez aukera bakarra da geroz eta gehiago izatea hau dena aldatu behar dela eskatzen dugunak eta elkarrekin mobilizatzea.
