Bi urte dira honezkero LABek patronal zein sindikatuei EAEko esparruan akordio marko sektorialak sortzea proposatu ziela. Euren artean dago merkataritzakoa, hitzarmen sektorialek erreformaren ondorioz negoziazio-eremu estataletik jaso behar zituzten erasoetatik babesteko, negoziazioa debekatuz edo gaiak lapurtuz. Bestalde, enpresa eremutik ere etor zitezkeen erasoetatik ere babesten ditu hitzarmenak (enpresakoan sektorialean jasotakoa okertzeko aukera). Orduan kritikak baino ez genituen jaso ELA zein patronalaren aldetik, akordio-markoek ezertarako balio ez zutela esanez.
LABek urte luzeak daramatza Euskal Esparrua aldarrikatzen. Honen bidez arautuko lirateke lan harremanak Euskal Herrian. Gaur sinatutakoa bezalako merkataritzako akordio markoak Esparru propioa lortzeari begirako pausoak dira, eta agerian uzten dute bere beharrizana. Hau ez da LABen aldarrikapena soilik. Ematen du beste eragile patronal eta sozialek hausnarketa berdina egiten dutela.
Euskal Herrian Lan Harremanetarako Euskal Esparrua garatzen jarraitzeko urratsak eman behar ditugu, akordio marko gehiagorekin edo gure hitzarmen kolektiboak babestuko dituzten akordio interprofesionalekin, lan-baldintzen prekarizazioa eta langabeziari amaiera emango diogen akordioekin. LABek bere prestasuna adierazten du bide hori zeharkatzeko.
Orain dei egiten diogu patronalari Akordio Markoez gain, negoziazio kolektiboa ere desblokea dezan, lan-zentroetan bizi diren arazoei erantzungo dieten eskaintzak eginez, lan-baldintzen prekarizazioari, bereziki.
Bestalde, ELAk hausnarketa sakona egin behar du. LABen ekimen hura, erraietatik kritikatu zuena duela bi urte, orain beharrezkoa da merkataritzako hitzarmen sektorialak balioan jartzeko. Bigarrenik, gehiengoa duen sindikatuak gure negoziazio esparruen defentsan buru-belarri sartzeko beharra duela, denbora pasatzen utzi eta etsi beharrean.
Azkenik, CCOO eta UGTri aipartzea ulertezina eta bateraezina dela EAEn akordio markoak sinatzea gure negoziazio esparruak esparru estataletik datozen erasoetatik babesteko, eta modu paraleloan Madrilen hitzarmen estatalak sinatzea esparru autonomiko eta herrialdekoetan negoziatzea debekatzen dutenak, hala nola kontserberak, kolektibitateak, eraikuntza… edo hau ezerezean uztea gaiak lapurtuz. Ezinezkoa da hemen gauza bat egiten egotea eta kontrakoa Madrilen.