“Negoziazio kolektiboa langabeziaren eta laneko prekarietatearen aurkako tresna al da?”. Hau da hitz eta hitz fundazioak antolatutako eztabaida sindikaleko mahaiko partehartzaileei egindako galdera. LAB sindikatuaren izenean, Garbiñe Aranburu, Negoziazio Kolektiboko Idazkariak izan zuen erantzuteko ardura. Zoritxarrez, “galdera honi, gaur egun ezezkoarekin erantzun behar diogu”. Negoziazio kolektiboak prekarietatearen aurka borrokatzeko tresna izan beharko luke, baita sortzen den aberastasuna hobeto birbanatzeko bitartekoa ere, baina egun ez da horrela.
Zergaitik? 80. hamarkadatik hona bizitzen ari garen oldarraldi neoliberalaren ondorioz, erreformak bata bestearen atzetik inposatu zaizkigu, etengabe lan baldintzak erasotuz. Honen ondorioa langabezia eta prekarietatearen zabalkundea izan da eta negoziazio kolektiboak egoera honi buelta emateko agorpen zantzuak agertzen zituen.
Krisiaren aitzakiapean bultzada izugarria eman zaie lan munduan bizitzen ari ginen egiturazko aldaketei eta azken bi lan erreformekin negoziazio kolektiborako eskubidea indargabetu egin da. Honela etengabe hedatzen ari den prekarizazioaren fenomenoari negoziazio kolektibotik bakarrik ezin zaiola aurre egin defenatu dugu.
Negoziazio kolektiboaren alde borrokatzen jarraitu behar dugu, erreformak ezarri digun joku zelaian ito gabe. Horregatik, hain zuzen ere, ekintza sindikala indartu eta berritzeko erabakia hartu dugu eta birpentsatzen prozesuan murgildu da sindikatua.