Langileen egunerokoan ohiko bilakatu dira mehatxuak. Hau gutxi balitz erreformak esku artean izanik patronalarentzat inoiz baino errazagoa da mehatxu hauek errealitate egitea. Egoera oztopatzeko langileei aukera bakarra geratzen zaie, elkartu eta denak batera borroka egitea. Horren adibide dira Villavesa hiri garraioko langileek eta Unipapel enpresako plantilak aurrera eramandako borrokak. Beren esperientzia kontatu digute Arturo Noain Villavesako delegatuak eta Pello de la Cruz eta Irantzu Arratibel Unipapeleko ordezkariek.
Erreformen babesarekin, Villabesaren kasuan, edo bestelako sal-erosketak tarteko, Unipapel enpresan gertatu den bezala, langileen lan baldintzak, baita lana bera ere kolokan geratu ziren. Arturo Noainek azaldu zuenez, enpresak hitzarmena aplikatzeari uzteko asmoa erakutsi zuen eta soldatak %10 jeistea “proposatu”. Egoera honen aurrean, langileek akordio batera iristeko hainbat saiakera egin arren, “enpresak ez zuen negoziatzeko inongo borondaterik, eta are okerragoa dena, negoziazioetan aurre joan ahala enpresaren proposamenak geroz eta kaskarragoak ziren”. Unipapeleko langileen bizipena ezberdina izan zen, Pello de la Cruzek gogoratu zuen langileek “kanpotik” jakin zutela Unipapeleko produkzioko hiru enpresak saldu egin zirela, eta denborak, zituzten susmoak egiaztatu zituen, “hemengo produkzioaren zati nagusia Logroñora eramateko asmoa zutenez, honek enpresaren itxiera ekarriko zuen”.
Erasoa edozein izanda ere, langileen erantzuna berehalakoa eta irmoa izan zen. Villavesan, negoziazioek ez zutela akordio bat lortzeko aukerarik eman ikusirik, greba mugagabean hasi ziren, honen helburua “eros ahalmena mantendu eta hitzarmena erreformaren aurrean blindatzea” zen. Unipapeleko langileek, beren aldetik, hasi zuten greba bertan behera uzteko bi baldintza betetzea eskatzen zioten zuzendaritzari “bi urtez produkzioa Logroñora ez eramateko konpromisoa eta soldatak mantentzea”.
Langileak momentu bakar batean ere ez zirela “kikildu” dio harrotasunez Irantzu Arratibelek, are gehiago, “produkzioa ateratzen saiatu zirenean, enpresak hanka sartu zuen, Ertzainek gure kontra erabilitako indarkeriaren aurrean kemena erakutsi genuen eta indar erakustaldi horrek eserrarazi zituen”. Hain zuzen ere, Unipapeleko ordezkariek bi egun geroago aurreakordio bat izenpetu zuten. Beren aldetik, Villabesako grebaren amaiera gazi-gozoa izan da, alde batetik Noainek argi du “borrokak balio” duela, lortutako akordiora iristeko “enpresak asko utzi du bidean”, baina aldi berean kontziente da aurrera egiteko indar nahikoa egon arren “eros ahalmenari uko egin” zaiola.
Enpresa bateko zein bestekoak bat datoz borrokaren balioa azpimarratzerako orduan, baina borroka bera baino, honen gestioa eta elkarlana nabarmendu dituzte. Arratibelen ustez “gatazka kolektiboa izan da, denok bide bera hartu dugu” eta iritzi berekoa da Arturo Noain, honen hitzetan “plantilak batera egin du aurrera”.
{linkr:related;keywords:iraultzenElkarrizketa;limit:15;title:Bideo+gehiago}