Eusko Legebiltzarreko Erakunde, Segurtasun eta Gobernantza Publikoaren Batzordean egin dugu agerraldia, enplegu publikoaren lege proiektuari buruz dugun iritzia plazaratzeko, LABeko Zerbitzu Publikoetako federazioko arduradun Gorka Berasategi eta Eider Casanovaren eskutik. Bere garaian ekarpen asko egin genituen, eta irakurketa bera berretsi dugu: ez gatoz bat lege proiektuarekin.
2017 urte amaiera aldera jaso genuen Lege honetarako Gobernuak egin zuen lehen zirriborroa. Orduan oso garbi azaldu genuen zein den gure posizioa eta gaur, Eusko Legebiltzarreko Erakunde, Segurtasun eta Gobernantza Publikoaren Batzordean, hainbat zirriborro eta moldaketa ondoren, gure posizioa berrestea besterik ez zaigu gelditu; LAB ez dator bat Eusko jaurlaritzak aurkeztu duen Euskal Enplegu Publikoaren Lege proposamenarekin.
Duela bi urte lehen zirriborroa Mahai Orokorrean gauden sindikatuoi aurkeztu zitzaigun. Aurreko legegintzaldian Gobernuak beste zirriborro bat aurkeztu zigun eta garai hartan LABek osorako emendakina aurkeztea erabaki zuen. Oraingoan edukia ez da gehiegi aldatu, baina gure negoziazio prestutasuna adierazteko osoko emendakina ez aurkeztea erabaki genuen, emendakin partzialen bitartez gure ekarpena osatzeko. Gobernuak, ordea, ez du gure ekarpenik jaso nahi izan gerora aurkeztu dituen zirriborroetan.
Legebiltzarrak esku artean duen zirriborroak ez ditu langile publikoek pairatzen dituzten arazoak konpontzen, gainera arazo berriak planteatzen ditu. Kutsu merkantilista handia dauka, adiskidekeria sustatzen du eta legea gutxi batzuen mesetan jartzen du, zerbitzu publikoen kaltetan.
Orokorrean, gure ustez, anbiziorik gabe egin den lege egitasmoa da, bere buruari muga asko jartzen dizkiona. Estatutik datorren EBEParen garapen hutsa da, administrazio eredu neoliberal bat ezarri eta inolako berrikuntzarik planteatzen ez duena. Ez du inolaz ere ahalmen legegile osoa garatzen eta euskal marko bat blindatzeko bermerik ere ez du eskaintzen. Euskal zerbitzu publikoetan bide propio bat irekitzeko aukera galdua, beraz.
LABek egindako zuzenketekin sartuta, eremu hauek nabarmendu nahiko genituzke sindikatuaren jarrera azaltzeko:
-NEGOZIAZIO KOLEKTIBOAren eskubidea aipamen huts batean gelditzen da. Gobernuak gaur egun daraman praktika berarekin jarraitu nahi du; negoziazio mahaiak bere egitasmoen transmisio soilerako erabili eta aldebakartasunez dena inposatu. Gure ustez, AKORDIOAK bilatzen dituen negoziazio eredu bat beharrezkoa da eta aurkeztutako testua kontrako bidean abiatzen da. Negoziazio kolektiboa aurrekontu estalduraren printzipioari lotzea larria iruditzen zaigu, negoziazio eskubide bera mugatzen du eta.
-ENPLEGUAren gaiari dagokionez, legea behin-behinekotasuna mantentzeko tresna bihurtu daiteke. Ezaguna da gaur egun euskal administrazio publikoetan dagoen egoera; langileen %40 inguru behin-behinekotasunean dago, urteetan enplegu deialdi publikoak ez direlako egin. Proposatzen den legean ez da deialdi publikoak egiteko derrigorrezkotasuna jasotzen. Hau horrela izanda, Estatuko aurrekontuen menpe egongo dira finkatzen diren plaza kopurua, zerbitzu publikoen kalitatea kontutan hartu gabe. Hau horrela jasota ez egotea enplegu publikoaren eredu jakin baten aldeko apustua egitea da; ezegonkortasuna sustatzen duena, hain zuzen ere.
Gainera, egoera prekarioak biderkatzeko planteamenduak egiten dira; malgutasuna, mugikortasuna eta lanpostuen amortizazioa. Pribatizaziorako ateak itxi beharrean parez pare irekitzen dira, funtzionario izaera daukaten lanpostuei laboralak bihurtzeko aukera irekiz. Finean, eremu pribatuan indarrean dagoen lan erreforma atzerakoia lege bidez ezarri nahi dute euskal administrazioetan.
-Proposatzen den GARAPEN PROFESIONAL sistema ez dugu inondik inora konpartitzen, subjektiboa eta arbitrarioa baita. Ados gaude langile publikoek garapen profesionalerako aukera izan behar dutela, baina gardentasun eta berdintasun printzipioak derrigorrezkoak dira gure ustez ezarri nahi den edozein sisteman. Onartezinak dira lege proposamenean azaltzen diren baloraziorako irizpide batzuk; errendimendua, jarrera, sormena, ekimena…
-Iritzi berdina daukagu ZUZENDARITZEN AUKERAKETA prozesuei dagokionez. Administrazio eredu merkantilista baten izenean, nahierara hautatutako pertsonak aukeratzeko prozedurak ezartzen ditu lege proposamenak, egitura publikorako sarbidea kontutan hartu gabe. Zuzendaritzak ezin dira agintean dagoen alderdiaren sukurtsalak bihurtu; gure ustez, izendapen askearen aukera baztertu egin behar da.
-Administrazio EUSKALDUNTZEKO neurriak eskasak dira. Propagandatik harago, langileen sorbaldetan jartzen du Gobernuak euskararen gaia, administrazioak euskalduntzeko neurririk proposatu gabe.
-Lan osasunaren atalean, MUTUALITATEAK baztertzeko aukera paregabea dago lege honen bidez, Gobernuak aurreikusi ere egiten ez duena.
-GALDUTAKO ESKUBIDEAK BERRESKURATU ETA BERAUEK BLINDATZEKO legea eskatzen dugu. Murrizketen garaia atzera utzi eta langile publikoek jomugan izan dituzten eskubideak bermatzeko legean jasotzea ezinbestekotzat ikusten dugu: ezgaitasunagatik osagarria, 35 orduko lan astea, eros ahalmena….