Martxotik hona Arabako LAB sindikatuak kanpaina bati ekingo dio, laneko prekarietatearen kontra eta patronalak klase politikoarekin duen adostasuna salatzeko, egoera hori ahalbideratu eta indartu egiten duena. Horrela, enpresen markoan hainbat dinamika abiatu ditugu, eta ostiral goizean Michelin, el Boulevard merkatalgunea, Mercedes, Txagorritxu, Gasteizko Udala, SEA eta EAJko egoitzen aurrean hainbat ekimen burutu genituen. Halaber, arratsaldean manifestazioan abiatu ginen SEA aurretik EAJko egoitzaraino. Milaka langile arabarren egoera gero eta kezkagarriagoa salatzeko eta Araban enplegu duina aldarrikatzeko helburuarekin.
Hau da baieztatzen duguna: gero eta lan baldintza txiroagoen aurrean topatzen garela, eta langileei mobbing etengabea egiten dien patronala gero eta harroago dagoela, jendartearen beharren gainetik bere egoera ekonomikoa indartzeko gero eta gehiago eskatzen duenean.
Patronalak lanpostuen sorrera deitzen duena kontratu prekarioak eta miseriazko soldatekin dira; enplegua sortzeko politikatzat dutena gizon eta emakumeen arteko soldata aldeak, mugikortasun geografikoa edo kaleratze merkeak dira. SEA oraindik lege ez den lan erreforma bat aplikatzea da, jasaten ari garen krisi ekonomikoarentzako proposatzen duen irtenbide partikularra baino ez.
Jakina, erakundeek ematen dioten babesa eta laguntzarik gabe, SEAk ez lituzke halako proposamenik egingo. Erakundeei egiten dien eskaera zerrenda, eurekiko etxeko lana bailitzan, hile amaierara iristeko komeriak egin behar dituen jendarte honen zati handi bat lotsarazi, iraindu eta baztertu egiten du.
Langabezia jaisteko Lan Publiko gehiago? Babes eta diru-laguntza gehiago? Lan Erreforman sakondu?… Ez da, ez da izan, eta jakina ez da izango LABen ustez egin beharreko bidea. Erakundeak herritarren zerbitzura jartzea ezinbestekoa da; patronalaren abusuei aurre egitea eta men egiteari uztea; euren langileak halaxe, “euren langile” bezala hartzen duten enpresariei domina gutxiago ematea; Administrazioak “zenbat eta ordu gehiago hobe” defendatzen dutenei pulpitua eta mikrofonoa jartzea eta aldi berean Administrazioan bertan 35 orduko lan-astea berreskuratzea planteatzea ez da etikoa inondik ere. Patronalak horrenbeste azpimarratzen duen “bake soziala” ez doa eskubideak deuseztatzeko bidetik, hauek errespetatzetik baizik.
Egin dugun azterketa orokor honek Arabako ekoizpen ehun osoan du isla. Beraz prekarietatea, zalantzazko egoera eta klase politikoaren babesa industria arloan herrialdeko lau enpresa erreferenteetan ere ematen da: MERCEDES, MICHELIN, TUBOS REUNIDOS eta AERNNOVA.
12.000 langiletik gora duten enpresa hauetan, erakundeek hainbeste zaintzen enpresari handiek planteatzen dute era desberdinetako prekarietate ERREALA, eskubideen murrizketa ERREALA, enpleguen suntsiketa ERREALA eta plantilak BENETAN beldurtzen produkzioa lekualdatzearekin, beti ere ahalegin kolektiboaren eufemismoaren mozorroarekin, beraiek izateko onuradun nagusiak. Hori guztia arestian aipatu bezala, EAJren babes instituzional inplizitu edo esplizituarekin ari dira egiten.
Azkenik, sindikatu batzuek patronalarekin duten kolaborazio paregabea salatu nahi dugu. Izan ere neurriok onartuz, langileei bizkar emanda pasteleatuz edota mobilizazioak oztopatuz patronala are indartsuago egin eta lan eskubideei mesede eskasa egiten baitiete.